«Τα είδαμε» ΟΛΑ (και «τ'ακούσαμε» ΟΛΑ)

Μέσα σε μία τηλεοπτική «εκπομπή» όπως αυτή του κυρίου Θέμου Αναστασιάδη περιμένεις να δεις πολλά. Ό,τι οξυζενούχο κεφάλι κυκλοφορεί στην TV και όποια πολιτικάντικη φάτσα κυκλοφορεί στο ελληνικό γίγνεσθαι. Αυτό που δεν περιμένεις να δεις και όμως το βλέπεις μπροστά στα μάτια σου, είναι όταν οι «κουλτουριάρικες» φατσούλες της χώρας κάνουν μία μεγάλη παρέα με οικοδεσπότη τον κύριο Αναστασιάδη ,που σώνει και καλά θέλει να λέγεται δημοσιογράφος επειδή κολλάει ένσημα στην ΕΣΗΕΑ, και τριγύρω του οι παρακάτω κύριοι: Γιώργος Νταλάρας, Γιώργος Κιμούλης και Μάνος Ελευθερίου.

Αναρωτιέσαι τι σχέση μπορεί να έχει ο κύριος Κιμούλης (βαριά θεατρική κουλτούρα), ο κύριος Ελευθερίου (ακόμη βαρύτερη συγγραφική και ποιητική κουλτούρα) και ο κύριος Νταλάρας ( Η κουλτούρα), με τον κύριο Αναστασιάδη (αχαρακτήριστου επαγγέλματος και «σκανδαλοποιητή»...) Τα βιντεάκια του κυρίου Περρή παίζουν: Κώλοι, μπούτια, στήθη, γλώσσες, χαζές γκόμενες, ηλίθιοι γκόμενοι, υπουργοί (ο Θεός να τους κάνει) και ό,τι άλλο έχει θεαματικότητα ενώ ενδιάμεσα να ακούς βαθυστόχαστες σκέψεις περί «ανεκδοτολογίας» (τάδε έφη Κιμούλης) και περί πολιτικοοικονομικής κατάστασης της χώρας την τελευταία πεντηκονταετία από τον κύριο Νταλάρα. Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε από τον κύριο Ελευθερίου όπου δήλωσε ότι «απείχε συνειδητά και έγραφε βιβλία» (άνθρωπος του λαού).

Μάλιστα. Μία από... τις παρεούλες που ορίζουν τα πολιτιστικά πράγματα στην Ελλάδα τα είπαν όλα στο «ΟΛΑ 9». Εφόσον τώρα μάθαμε από τον κύριο Νταλάρα ότι το θέατρο στην Ελλάδα προχώρησε τα τελευταία 20 χρόνια εξαιτίας του κυρίου Κιμούλη (τ’ακούσατε κύριε Αρμένη, κύριε Παπαϊωάννου, κυρίε Βογιατζή;)και αφού ακούσαμε τον «θεατράνθρωπο» να λέει ότι πιστεύει στον Αλέξη Τσίπρα και ότι στις εκλογές θα «έχουμε ένα 8%» και ότι ο συγγραφέας-ποιητής «πούλησε 90,000 αντίτυπα με τα «χρυσάνθεμα» και αν ήταν δίσκος θα είχε γίνει 7 φορές πλατινένιος (βλέπε Βανδή), πήγαμε για ύπνο. Τα είδαμε «ΟΛΑ» όχι 9 φορές αλλά 1009 φορές. Έχουν κάθε δικαίωμα να εμφανίζονται όπου θέλουν. Έχουν δικαίωμα να συνομιλούν με όποιον θέλουν. Έχουν δικαίωμα να «παίζουν», να «τραγουδούν» και να γράφουν ό,τι θέλουν. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να το παίζουν μάγκες (με την ουσιαστική έννοια της λέξης), προοδευτικοί και πάνω απ’ όλα κεφάλαιο πολιτισμού της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Διότι πολύ απλά τα στερνά μετρούν τα πρώτα.

Και αν εσείς κύριοι το βλέπετε πολύ φυσιολογικό να εισπράττετε από το ταμείο του Υπουργείου Πολιτισμού για να «δημιουργείτε», δεν φαίνεται καθόλου φυσιολογικό σε μας που «τα Παραπονεμένα Λόγια» μια νύχτα με «Αστροφεγγιά» κι ενώ «Πάγωνε η Τσιμινιέρα» την εποχή που «στην Αθήνα μες το κέντρο φύτρωνε καινούργιο δέντρο», έγιναν υπότιτλοι σε σαπουνόπερα με πρωταγωνιστές εσάς τους ίδιους και κομπάρσους τον ελληνικό τηλεοπτικό συρφετό. Αντιλαμβάνεστε κύριοι ότι τελικά ο κύριος Βασίλης Τριανταφυλλίδης δεν ήταν μόνο ουσιαστικός αλλά και διαχρονικός με τη ρήση του: «Δε μας χέζεις, ρε Νταλάρα...»
γράφει ένας απλός άνθρωπος