Όχι άλλη εκμετάλευση

Αγαπητοί συνεργάτες, συμπατριώτες, φίλοι
Κατ' αρχήν σας εύχομαι καλή χρονιά.

Ο λόγος που σας γράφω είναι η αγανάκτησή μου πλέον για ένα περιστατικό στο οποίο σκοντάφτω καθημερινά στην γειτονιά μου και πλέον δεν μπορώ να ανεχτώ. Στην πλατεία Καραϊσκάκη, εκεί που καθημερινά υπάρχουν τα μπλόκα της Τροχαίας, αφού είναι είσοδος στον δαχτύλιο, ένα τετράγωνο πιο πάνω από τα κεντρικά γραφεία της Τροχαίας, ένα μεγάλο πέρασμα αφού είναι είσοδος της πόλης και πέρασμα για την Ομόνοια, για τον Σταθμό Λαρίσης, για την Πατησίων, για παντού, ένα τμήμα της πόλης που συχνά θα δεις αστυνομία η δημοτική αστυνομία, απέναντι ακριβώς από την είσοδο του μετρό του Μεταξουργείου, μπροστά από το ξενοδοχείο Stanley και απέναντι από το πολυτελές ξενοδοχείο Athens Imperial, ένα κορίτσι λίγο πριν την εφηβεία της ή ήδη στις αρχές της, ζητιανεύει πάνω σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, με ήλιο, βροχή, κρύο, μήνες τώρα.

Πότε θα την δεις ακούνητη για ώρες να κοιτά κάτω, πότε με κουκούλα για να προστατευτεί από την βροχή, πότε τρώγοντας μέσα από μία σακούλα ή ένα τάπερ. Αρχικά κοιτούσα τα πόδια της. Την λυπήθηκα. Αναζητούσα ένα σημάδι της αναπηρίας της. Τι βλάκας! Αν πάτε μια βόλτα κατά τις οκτώ το πρωί στα πίσω στενά, προς τον Σταθμό Λαρίσης, στις οδούς Χίου και Ψαρών, στα φτηνά ξενοδοχεία, θα δείτε κατά ομάδες να βγαίνουν καροτσάκια με «ανάπηρους» μετανάστες, τόσους που είναι να απορεί κανείς πώς μαζεύτηκαν τόσοι πολλοί και που βρήκαν όλα αυτά τα καινούργια καροτσάκια...

Κουράστηκα και... αγανάκτησα με αυτήν την κοινωνία που χρησιμοποιεί με κάθε τρόπο τα ελάχιστα αισθήματα ανθρωπισμού που μας έχουν απομείνει. Σε μια εκκλησία, ένα σχολείο και μια οικογένεια που μας καλλιεργούν ενοχικά σύνδρομα, σε ένα κράτος που μέχρι και για την απόδειξη και την εφορία γεμίζει τους δρόμους με τεράστιες αφίσες για «κοινωνική αδικία»!!!
Έλεος πια!

Γιατί αυτή την φορά δεν τηλεφώνησα στην αστυνομία ή σε έναν οργανισμό; Γιατί ξανά και πέρυσι, για παρόμοιο θέμα επαιτείας ανηλίκων στα φανάρια Πειραιώς και Γρηγορίου Λαμπράκη μίλησα με την αστυνομία Πειραιά αλλά και με το «χαμόγελο του παιδιού» και μου απάντησαν ότι δεν ήταν δυνατόν να κάνουν κάτι αφού υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις επαιτείας ανηλίκων.

Εγώ όμως πλέον δεν μπορώ να ανεχτώ αυτήν την εικόνα. Γιατί αυτός που εκμεταλλεύεται με αυτόν τον τρόπο το κορίτσι, είναι σίγουρο ότι μπορεί να το εκμεταλλευτεί και με άλλους άθλιους τρόπους.
Πήρα την φωτογραφική μηχανή και πήγα και την φωτογράφισα. Με ρώτησε γιατί και της απάντησα ότι θα στείλω τις φωτογραφίες σε εφημερίδα για να βρεθεί κόσμος να την βοηθήσει και γιατρός να την κάνει να περπατήσει.

«Φύγε ρε, φύγε σου λέω, να πας στον διάολο», πήρα για απάντηση.
Για δυο τρεις μέρες εξαφανίστηκε. Ανησύχησα μήπως το είπε σε αυτούς που την χρησιμοποιούν και αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ένα άλλο τρόπο να τους αποφέρει χρήματα, ίσως πιο φρικτό.

Να πω ότι χάρηκα που ξαναγύρισε στο πεζοδρόμιο; Τώρα πια την φωτογραφίζω με ζουμ από μακριά, δίχως να με δει. Είναι καθημερινά εκεί, στην πλατεία Καραϊσκάκη. Σας παρακαλώ όλους σας, εάν γνωρίζετε κάποιον τρόπο να σταματήσει αυτή η ιστορία, να μου το προτείνετε ή ενεργήστε μόνοι σας. Πείτε μου εάν χρειαστείτε την μαρτυρία μου ή τις φωτογραφίες που επισυνάπτω σε μεγαλύτερη ανάλυση.

Παιδιά δεν θέλω να μιμηθώ αυτά τα ανώνυμα, δακρύβρεχτα, ομαδικά μηνύματα που φτάνουν στα mail και στο τέλος ζητάνε να σταλούν σε δέκα φίλους γιατί θα σε βρουν κατάρες μεγάλες και με εκνευρίζουν φοβερά, γι αυτό και παρακαλώ, αναφέρετε το όνομά μου όπου το στείλετε.
Ευχαριστώ πολύ
Χάρης Τορτορέλης
Παιδαγωγός - Μουσειολόγος
από το zantepress