Κρίμα "σύντροφε"..

"Γεια σου ρε «σύντροφε»! Τι νέα; Δεν με θυμάσαι έτσι; Που να με θυμάσαι….πάνε και τόσα χρόνια…

Κλικ στην φωτό

Να σου θυμίσω…είχαμε γνωριστεί στα γραφεία της ΚΝΕ της περιοχής μου. Μικρή κοπελίτσα εγώ, λίγο μετά την μεταπολίτευση, ολόκληρος άντρας εσύ! Καθοδηγητής!

Είχα απαξιώσει τις δεξιές ρίζες της οικογένειας και ψάχνοντας μόνη την αλήθεια μέσα στα οξυμένα πνεύματα της εποχής, διανύοντας μεγάλη απόσταση ήρθα να σε συναντήσω καταχαρούμενη…
Μιλήσαμε δύο φορές. Την τρίτη με ύφος σκληρό μου είπες ότι αν ήθελα να «δουλέψω» μαζί σας έπρεπε να ξεβάψω νύχι και να βγάλω το μίνι. Έφυγα τρέχοντας ντροπιασμένη με την αίσθηση ότι κάποιος μου είχε ρίξει κουτουλιά! Δεν ξέβαψα το νύχι, δεν έβγαλα το μίνι, έμεινα όμως «κοντά» στις ιδέες , στους αγώνες, στο δίκιο του απλού ανθρώπου.
Έκτοτε συναντηθήκαμε αρκετές φορές…περπατούσα δειλά δειλά δίπλα σου προσπαθώντας να σου δείξω ότι είμαι αντάξιά σας..αλλά εσύ απλά..συνέχιζες να μου ρίχνεις κουτουλιές!
Στην διαδήλωση φτιάχνατε με τους δικούς σου αλυσίδες και με αφήνατε απ’έξω..ακόμα και όταν με κυνηγούσαν ασφαλίτες. Σε άλλες πορείες που σε έψαχνα με λαχτάρα μάθαινα ότι εσύ διαδήλωνες αλλού και έμενα με την απορία…γιατί;; Αφού για τα ίδια αγωνιζόμαστε…και ναααα οι κουτουλιές!

Ήξερα ότι ο... ταξικός εχθρός ήταν στα δεξιά, και ήρθε το 89’ και…με τρέλανες, με αποσυντόνισες, αλλά είπα μέσα μου «εντάξει για να το κάνει κάτι θα ξέρει». Διάβασα πως το έκανες για να φύγουν οι κλέφτες του ΠΑΣΟΚ! Και χάρηκα και σε πίστεψα η κουτουλημένη..γιατί την κουτουλιά την ένιωσα..εκεί στην καρδιά!
Μην μακρηγορώ και σε κουράζω..μου έριξες αρκετές, έχασα τον λογαριασμό, μούδιασα, άρχισα να αγριεύω, στόμωσα!

Οι τελευταίες ήταν και η χαριστική βολή σου! Η άρνησή σου να συναντηθείς με τους «άλλους» αριστερούς και ας θέλει ο κόσμος σου το αντίθετο, ο Στάλιν «μεγάλος» ηγέτης, ο ΣΥΡΙΖΑ να χαϊδεύει τους κουκουλοφόρους, χλιαρές αντιδράσεις για την Κούνεβα (τι έγινε ούτε αυτή ήταν μέσα στην αλυσίδα σου;), τα στρατιωτάκια σου τα κλωνοποιημένα που στέλνεις στα πάνελ με την κασέτα στο μυαλό (βγήκαν τα το έμαθες;), το διήγημα του «πονεμένου» μπάτσου στον Ριζοσπάστη, τις βρομιές σου του στυλ «όμορφος Τσίπρας» και τόσα άλλα.

Δεν πειράζει «σύντροφε». Δεν με πονάς πια. Μείνε μόνος σου μέσα στην αλυσίδα σου, στις δικές σου πορείες, με τις αξύριστες συντρόφισσες, τα παιδιά της Αλεξάνδρας, με το ανέκφραστο πρόσωπο και…τον σύντροφο Στάλιν! (Ά ρε κατακαημένε Μαρξ!)
Εγώ θα μείνω απ’έξω..δίπλα στους «όμορφους» και αν με προδώσουν και αυτοί…με ΚΑΝΕΝΑΝ! Και τότε ναι..ίσως σκύψω και χαϊδέψω κανέναν κουκουλοφόρο, πολιτικά «άστεγο» σαν και μένα, και αφάνταστα θυμωμένο, σαν και μένα.
Να το ξέρεις όμως..έτσι και σε πετύχω πουθενά, θα φας τις κουτουλιές τις ζωής σου!
Αλήθεια, έχεις ζωή; Δεν μου είπες…

Χωρίς κανέναν «συντροφικό» χαιρετισμό.."
(προς το παρόν) ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
sapilablog