Να θυμόμαστε εγκλήματα του Ισραήλ...

Ξεχνάμε πως ο Εβραίος που ήταν κάποτε ο περιπλανώμενος έχει γίνει πια ο αφέντης. Αν θέλουμε να αναζητήσουμε σήμερα τον περιπλανώμενο, θα τον βρούμε στα μάτια ενός Παλαιστινίου που κοιτάζει το τείχος με τα ηλεκτροφόρα σύρματα ή στα μάτια μιας Παλαιστίνιας που κοιτάζει το γκρεμισμένο της σπίτι και το ξεριζωμένο της λιόφυτο.
Ξεχνάμε εκείνο που είχε πει στις 17 Νοεμβρίου 1948 ο Ααρών Τσίζλινγκ, υπουργός Γεωργίας του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ, ύστερα από τις μαζικές σφαγές αθώων Παλαιστινίων: «Τώρα που οι Εβραίοι συμπεριφέρθηκαν κι αυτοί σαν ναζί, νιώθω την ψυχή μου σπαραγμένη».

Να θυμόμαστε τον Εφραίμ Κατζίρ, κατοπινό πρόεδρο του Ισραήλ, που το 1948 βρήκε ένα χημικό δηλητήριο για να τυφλώσει τους Παλαιστινίους και τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς πρότεινε τη χρήση του.

Να θυμόμαστε τον Αριέλ Σαρόν, που... το 1953 καταδικάστηκε ως τρομοκράτης με το ψήφισμα 101 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, επειδή έκλεινε στα σπίτια τους ολόκληρες οικογένειες Παλαιστινίων, σφράγιζε τις πόρτες κι ύστερα τους ανατίναζε.

Να θυμόμαστε τον πρεσβευτή του Ισραήλ στον ΟΗΕ Άμπα Ίμπαν, που το 1981 είπε στον Μεναχέμ Μπέγκιν: «Έχει σχηματιστεί στον κόσμο η εικόνα ενός Ισραήλ που υποβάλλει με αγριότητα άμαχους πληθυσμούς στη φρίκη του θανάτου και του τρόμου, σε μια ατμόσφαιρα που θυμίζει καθεστώτα των οποίων ούτε εγώ ούτε εσείς θα τολμούσαμε να προφέρουμε το όνομά τους».

Να θυμόμαστε το ψήφισμα Α/RΕS/37/123 του ΟΗΕ, που τον Δεκέμβριο του 1982 χαρακτήρισε «πράξη γενοκτονίας» τη σφαγή 3.000 Παλαιστινίων (μέσα σε 48 ώρες) στη Σάμπρα και Σατίλα με «προσωπική ευθύνη» του Αριέλ Σαρόν.

Να θυμόμαστε τους 17.500 νεκρούς, κυρίως αμάχους, που άφησε πίσω της η ισραηλινή εισβολή στον Λίβανο το 1982.

Να θυμόμαστε τη σφαγή της Κανά, κοντά στην έδρα του ΟΗΕ, όπου βρήκαν τραγικό θάνατο τουλάχιστον 50 παιδιά.

Να θυμόμαστε τα λόγια του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, του Νοτιοαφρικανού Τζον Ντάγκαρντ, που τον Φεβρουάριο του 2007 έγραφε πως η ισραηλινή κατοχή είναι ένα ρατσιστικό απαρτχάιντ εις βάρος των Παλαιστινίων και πως το Ισραήλ θα έπρεπε να παραπεμφθεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης.

Να θυμόμαστε τα λόγια του Εβραίου διανοούμενου Νόρμαν Φινκελστάιν, που οι γονείς του έπεσαν θύματα του Ολοκαυτώματος: «Αν οι Ισραηλινοί δεν θέλουν να κατηγορούνται πως είναι ναζί, δεν έχουν παρά να πάψουν να φέρονται σαν ναζί».

Να θυμόμαστε τέλος τον Μπεν Γκουριόν, τον πατέρα του κράτους του Ισραήλ, που άφησε παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές αυτή τη γραφή: «Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την τρομοκρατία, τις δολοφονίες, τους εκφοβισμούς, την κατάσχεση περιουσιών, για να εκκαθαρίσουμε τη Γαλιλαία από τον αραβικό πληθυσμό της».
Είναι λόγια που γράφτηκαν 50 χρόνια πριν ο πρώτος πύραυλος Κάσαμ της Χαμάς εκτοξευτεί εναντίον της ισραηλινής πολίχνης Σντερότ.
Ρούσσος Βρανάς
i-Report