«Δώσε και σε μένα Μπάτσο»!

Είναι εντυπωσιακό πόσο γρήγορα αλλάζουν οι ανάγκες (!) της κοινωνίας μας. Από το «Μπάτσοι- γουρούνια- δολοφόνοι» του Δεκεμβρίου περάσαμε σήμερα στο «Μπάτσοι δουλέψτε τον κόσμο προστα- τεύστε».

Δύο απαγω- γές, ένα πτώμα στο λιμάνι, μια δολοφο- νία ενός ισοβίτη, μαζί με τα Καλάσνικοφ του Επαναστατικού Αγώνα μετέτρεψαν την Αθήνα από «πρωτεύουσα της εξέγερσης» σε «Λατινική Αμερική». Και εκεί που όλοι (!) ήθελαν να αφοπλιστεί η Αστυνομία, τώρα όλοι (!) απαιτούν έναν αστυνομικό έξω από το σπίτι τους. «Πού αλλού γίνονται αυτά;» ωρυόταν χθες το πρωί σχολιαστής «μεσαίου» καναλιού.

Και επειδή τέτοια ερωτήματα δεν πρέπει να μένουν αναπάντητα, ο ίδιος σχολιαστής απάντησε: «Ποτέ και σε καμία χώρα του κόσμου δεν έχουν γίνει τέτοια πράγματα». Βέβαια «τέτοια πράγματα» γίνονται σε πολλά μέρη του κόσμου.

Στην Ιταλία οι απαγωγές είναι... συχνό φαινόμενο, ενώ στη Γερμανία δεν έχουν ξεπεράσει ακόμη το σοκ από την απαγωγή και τη δολοφονία (μετά την παράδοση των λίτρων!) ενός εντεκάχρονου αγοριού. Στην Ελλάδα παρεμπιπτόντως τα τελευταία χρόνια εξιχνιάστηκαν οι περισσότερες υποθέσεις απαγωγών. Όλα αυτά όμως έχουν μικρή σημασία για τους «πρωινούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης». Το θέμα είναι η κοινωνία να περνάει χωρίς ανάσα από τη μια υστερία στην άλλη. Σε αυτό συμμαχούν με τους «διαμορφωτές» και αρκετοί πολιτικοί, αριστεροί, κεντρώοι και βεβαίως δεξιοί, «ανίδεοι και χορτάτοι» που θα έλεγε και ο Σεφέρης.

Τον Δεκέμβριο ήταν «όλοι» αντιεξουσιαστές, σήμερα «όλοι» επιζητούν αστυνομοκρατία. Και έτσι κυλούν οι μήνες, δημαγωγώντας για τα ασήμαντα ενώ η χώρα πασχίζει να κρατηθεί από το τελευταίο βαγόνι του ευρωπαϊκού τρένου.
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ στα ΝΕΑ