Ενας εύκολος τρόπος να κερδίζεις στο χρηματιστήριο

Ποτέ μην βάζεις τα λεφτά σου σε πράγματα που δεν καταλαβαίνεις, λένε όσοι ξέρουν τι τους γίνεται στις αγορές και δεν παριστάνουν απλώς τους γνώστες.

Προπαντός μην βάζεις τα λεφτά σου σε υποσχέσεις που περικλείουν ασφάλεια από τη μια και μεγάλη απόδοση από την άλλη. Η εγγύηση κεφαλαίου, όταν υπάρχει, κόβει την απόδοση.

Αν κάποιος σας υπόσχεται και τα δυο θα πρέπει κάποιο σύστημα ασφαλείας στον εγκέφαλο του επενδυτή να σημάνει συναγερμό. Το εγχείρημα μοιάζει με εκείνο κάποιου επιτήδειου να προτείνει σε νεαρά παρθένο, τετράδυμα και παρθενία ταυτόχρονα.

Στις αγορές λοιπόν δεν... υπάρχουν μυροβόλα κρίνα. Και όταν σε κάποιον υπόσχονται κάτι που μοιάζει με κρίνο θα πρέπει να κάνει αυτό που έλεγε ότι έπραττε ο μέντορας της προπαγάνδας του ναζιστικού καθεστώτος, όταν άκουγε για κουλτούρα. Ο Γιόζεφ Γκέμπελς έλεγε: «Κάθε φορά που ακούω για κουλτούρα, τραβάω το πιστόλι μου».

Τον τελευταίο καιρό ακούσαμε για πολλούς εφοπλιστές και μεγαλοκεφαλαιούχους της επαρχίας και του άστεως που έγραψαν συντριπτικές απώλειες είτε στα ομόλογα της Lehman, είτε σε άλλα «τοξικά» προϊόντα, είτε στην πυραμίδα του Madoff.

Μια παλιά καραβάνα της Σοφοκλέους, της οποία το χαρτοφυλάκιο έγραφε αρκετές δεκάδες εκατ. ευρώ πολύ πριν τα δυο τρίτα από αυτούς που ασχολούνται σήμερα αγοράσουν την πρώτη μετοχή ή προθεσμιακό συμβολαιό τους, μου έλεγε τις προάλλες τα εξής: «Ήρθαν και μου πρότειναν προ ετών τοποθετήσεις σε CDO’s. Τους έδειξα την πόρτα ευγενικά. Μου ζήτησε η γυναίκα μου να τις εξηγήσω τι είναι αυτά τα CDO’s. Της είπα, πώς να σου εξηγήσω αφού και ο ίδιος δεν έχω καταλάβει. Ακολουθώ όμως μια αρχή την οποία δεν παραβαίνω ποτέ. Δεν δέχομαι σταθερή απόδοση μεγαλύτερη από το βασικό επιτόκιο που δίνει η κεντρική τράπεζα. Για τον απλό λόγο ότι αυτό είναι ο πήχης των σταθερών αποδόσεων».

Οι φρούδες υποσχέσεις όμως δεν αφορούν μόνο τα εξωτικά τοξικά επενδυτικά προϊόντα. Ένας εγχώριος χρηματιστής της γενιάς μου, θυμάμαι σαν χθες ακόμη την εποχή που κάναμε τα πρώτα μας βήματα, αυτός στη χρηματιστηριακή ανάλυση και εγώ στη σχετική δημοσιογραφία, μου έλεγε τις προάλλες: «Δεν αγοράζω ποτέ μια εταιρεία της οποία τα κέρδη βγαίνουν από ένα μαύρο κουτί. Προτιμώ μετοχές εταιρειών που βγάζουν 10 εκατ. και ξέρω πως και από πού τα βγάζουν και όχι 100 εκατ. από αστάθμητους παράγοντες».

Ένας χειραγωγός στη Σοφοκλέους, παλιότερα, τότε που το κλίμα ευνοούσε τη χειραγώγηση, μου ανέλυε τον τρόπο που προσέγγιζε πελάτες. «Θα σου πουν ότι χρηματιστήριο είναι: αγοράζεις μια καλή μετοχή και περιμένεις να βγάλει κέρδη η εταιρεία, να ανέβει η μετοχή για να βγάλεις κι εσύ. Βάλε χι. Εγώ θα σου αποδείξω ότι χρηματιστήριο είναι παίρνω ένα χαρτί από το χέρι το πάω επί 10 και στο επί πέντε βγάζω και πουλάω τα χαρτιά που έχω μαζέψει. Η τάδε, η δείνα και εκείνη η μετοχή, είναι δουλειές που έχω κάνει εγώ...

Δεν μπορείς να φανταστείς πως τσιμπάει ο μέσος υποψήφιος επενδυτής που τον έχουν υποψιάσει ότι τα λεφτά στο χρηματιστήριο βγαίνουν με κόλπα και ότι υπάρχουν δυο κατηγορίες, αυτοί που τα στήνουν και κερδίζουν και αυτοί που πληρώνουν».

Το συμπέρασμα είναι ένα: Όταν ακούει κάποιος για εγγυημένες αποδόσεις πάνω από το βασικό επιτόκιο ή σίγουρα κέρδη στο χρηματιστήριο το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να τραβήξει «πιστόλι». Τουτέστιν να ανακρούσει πρύμναν και να αναζητήσει το δύσκολο δρόμο καλλιέργειας προσδοκιών αναλόγων του ρίσκου που είναι διατεθειμένος να αναλάβει.

Στο χρηματιστήριο υπάρχει ένας εύκολος τρόπος να κερδίζει ο καθένας και πολλοί περίπλοκοι τρόποι που προτείνουν οι επιτήδειοι για να τον κάνουν να χάσει. Ένας εύκολος τρόπος να κερδίζει κάποιος στο χρηματιστήριο είναι: καλές μετοχές σε καλές εποχές και καληνύχτα!
capital