Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία (που μας αρεσε πολύ)

Στα πολύ μακρινά νιάτα της η Λαίδη Σάρα ήταν απλώς Σάρα και κυνηγούσε με το ντουφέκι να βρει κάποιον πελάτη στο πρωτοδικείο του Klepsikistan, μιας μικρής χώρας που ανήκε στην πρώην ΕΣΣΔ.

Επειδή όμως μόνο κάτι άφραγκους Αλβανούς μπορούσε να βρει, το σύνθημα «ζητείται ηλίθιος» ήταν η πρώτη της σκέψη το πρωί και η τελευταία το βράδυ. Ο πρώτος που είχε την ατυχία να βρεθεί στο δρόμο της ήταν ένας φουκαράς ανιψιός ενός πολυεκατομμυριούχου θείου, ο οποίος μεταλλάχτηκε πολύ γρήγορα σε ένα μεγαλοπρεπή τάρανδο, που του ήταν αδύνατο να διασχίσει ένα δρόμο με γραμμή τρόλεϊ - όπως αντιλαμβάνεσθε από προηγούμενα αποκαλυπτικά ρεπορτάζ μας όπως και η Ελλάδα και το Klepsikistan έχει πήξει στους τάρανδους.

Όταν ο Michael Gorbatsev ήρθε στην εξουσία, η «Γκλάσνοστ» και η «Περεστρόικα» άφησαν παγερά αδιάφορη την Σάρα. Το μόνο που την απασχολούσε ήταν η θρησκευτική έννοια του προσωπικού της συμφέροντος, μαζί φυσικά με τους ιερούς λογαριασμούς της στην Ελβετία. Έτσι, αφού μέσω του Τάρανδου πήρε μια πρώτη οικονομική ανάσα, προχώρησε στην υλοποίηση της δεύτερης φάσης του σχεδίου της, που ήταν η προσέγγιση του κόμματος «Nueva Dimopracia». Ήθελε να βρεθεί στους κόλπους του μεγάλου κεφαλαίου και των διαπλεκομένων συμφερόντων, που ήταν δυο ακόμα λόγοι για να ζει κανείς σ΄ αυτήν τη ζωή.

Έτσι ευχαρίστησε το... Θεό που δεν τον αποπήρε μια φορά που της χάιδευε την πλάτη σε μια δεξίωση και προσέγγισε τον αρχηγό της «Nueva Dimopracia», K. Gademov, ο οποίος θα περνούσε στην ιστορία ως ο ικανότερος πολιτικός ηγέτης του Klepsikistan, αν δεν προτιμούσε το παντεσπάνι από την υστεροφημία. Ευφυέστατος, αδίστακτος και ψυχρός σαν φίδι, άφησε εποχή όταν πούλησε τους συντρόφους του στην Περεστρόικα και άνοιξε έτσι τις πόρτες του Κρεμλίνου του Klepsikistan στα τανκς του στρατηγού Patakov.

Το 1989 ο Gademov κατάφερε να ανατρέψει από την εξουσία τον Andrei Andreyevits που είχε πάθει καρδιακή προσβολή στο κρεβάτι μιας χυμώδους αεροσυνοδού της Aeroflot. Προκηρύχθηκαν έτσι εκλογές και έφτασε η ευκαιρία που η Σάρα περίμενε σε όλη τη ζωή της. Έβαλε υποψηφιότητα στην Πρώτη Εκλογική Περιφέρεια του Klepsikistan και εξελέγη πανηγυρικά. Για να εκλεγεί, όμως, σπατάλησε πολλά λεφτά του τότε συζύγου της , ο οποίος άρχισε να βαριέται το συνδυασμό «τάρανδος - χρηματοδότης». Δεν είχε πλέον καμία πλάκα η υπόθεση και έτσι την πλάκωσε στις αγωγές και πήρε διαζύγιο.

Ανενόχλητη πλέον, η Σάρα έβαλε πορεία για το μεγάλο παιχνίδι, που το έπαιζε μόνο το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο αν ήταν και ανύπαντρο ακόμα καλύτερα. Η ευκαιρία δεν άργησε να έρθει. Ύστερα από εξήντα χρόνια κομμουνιστικής θρησκευτικής αναφυλαξίας, το Πατριαρχείο Πασών των Ρωσιών αποκτούσε και πάλι την παλαιά του αίγλη και χρειαζόταν μια ανακαίνιση. Επειδή όμως βρισκόταν περικυκλωμένο από κάτι Τουρκμάνους και η κυβέρνηση του Klepsikistan δεν μπορούσε να το βοηθήσει την restoration ανέλαβε η γνωστή οικογένεια των Atsalovits.

Πατριάρχης της οικογένειας ήταν ο Dimitri, ο οποίος βρήκε φρικτό θάνατο από βόμβα που έβαλαν στο αυτοκίνητό του, τα περιβόητα «17 Κόκκινα Φτερά», η καλύτερη ομάδα εκτελεστών της KGB. Μετά το θάνατό του, τα ηνία της οικογένειας ανέλαβε ο μικρότερος αδελφός που μετέφερε τις επιχειρήσεις στη Δύση και μεγαλούργησε τόσο που τον επαίνεσε ο ίδιος ο Πλανητάρχης προσωπικά. Το ποσό με το οποίο κοστολογήθηκαν οι έπαινοι ήταν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ζεστά και λαχταριστά δολάρια τα οποία ουδόλως εχλώμιασαν τον λογαριασμό της δυναστείας Atsalovits.

Αυτός ήταν και ο νέος στόχος της αδίστακτης Σάρας, μπροστά στην οποία η Μάτα Χάρι ήταν απλώς Αρσακειάς Είχε βαρεθεί πλέον τους τάρανδους και μπορούσε να ερεθιστεί μόνο στη θέα ενός προκλητικότατου εργοστάσιου χυτοσιδήρου.

Όταν λοιπόν προσκλήθηκε στα εγκαίνια του ανακαινισμένου πατριαρχείου αποφάσισε να βάλει σε εφαρμογή την τελευταία φάση του σχεδίου της. Αφού τους έσπρωξε όλους - πάτησε μάλιστα άσχημα με το τακούνι της και την απεσταλμένη μας που ήταν εκεί - πήγε και στάθηκε δίπλα στον μικρό Atsalovits που παρακολουθούσε ευλαβικά την κατανυκτική λειτουργία. Τα λιβάνια όμως ήταν πολλά και κάποια στιγμή η Σάρα λιποθύμησε. Φρόντισε όμως να πέσει στο σωστό σημείο, στην αγκαλιά κατευθείαν του μικρού Atsalovits. Ο οποίος βρέθηκε να κρατάει ξαφνικά στα χέρια του, όχι χωρίς κάποια υπερηφάνεια, την γυναικεία αδυναμία αυτοπροσώπως.

Κατόπιν τούτου όλα ήταν εύκολα. Ο μικρός Atsalovits ήταν ένας πανέξυπνος και ικανότατος επιχειρηματίας. Αυτό όμως δεν σήμαινε ότι μπορούσε να χειριστεί εξίσου αποτελεσματικά την Εύα. Πόσο μάλλον την Μεσσαλίνα. Έτσι έπεσε αμέσως θύμα της θανατηφόρα γοητείας της Σάρας η οποία είχε επιπλέον μαζί της και την εύνοια της τύχης. Η Αυτοκρατορία δεν είχε διάδοχο, ένα ανεπίτρεπτο κενό το οποίο η Σάρα ανέλαβε να καλύψει προσωπικώς, αποφασισμένη να γεννήσει όχι μόνο παιδιά, αλλά και γατάκια, αν αυτό κρινόταν απαραίτητο. Τοιουτοτρόπως οι Atsalovits έπεσαν στα πόδια της, πλήρεις ευγνωμοσύνης και η Σάρα άρχισε να μεσουρανεί στο στερέωμα του Klepsikistan.

Διακόπτουμε εδώ για να σκουπίσετε τα δάκρυα που τρέχουν στα μάτια σας από τη συγκινητική αυτή χριστουγεννιάτικη ιστορία. Θα συνεχίσουμε μια άλλη φορά με τα φιλόδοξα σχέδια της Σάρας για την απόκτηση εφημερίδας και τηλεοπτικού σταθμού τα οποία θα εξυπηρετήσουν το μεγάλο στόχο της: την ίδρυση νέου κόμματος.
antinews