Την Τρίτη, η Αμερική και μεγάλο μέρος του υπόλοιπου κόσμου θα υποδεχθούν με ικανοποίηση την επίσημη ανάληψη της εξουσίας από τον Μπαράκ Ομπάμα. Με ανάλογα συναισθήματα θα δουν τον Τζορτζ Μπους να αποχωρεί. Τους τελευταίους δυόμισι μήνες μετά τη νίκη του δημοκρατικού υποψηφίου, ο κ. Μπους ξεθωριάζει, εγκλωβισμένος στο τελευταίο κεφάλαιο της αποτυχημένης θητείας του, της χειρότερης ίσως στη σύγχρονη ιστορία της Αμερικής. Το 75% των Αμερικανών δηλώνει απογοητευμένο από την οκταετία του και χαρούμενοι που αποχωρεί. Χρειάζεται ξεχωριστή ικανότητα από έναν ηγέτη για να προκαλέσει τόση δυσαρέσκεια στον λαό του.
Από την αρχή η... πορεία του κ. Μπους και της κυβέρνησής του ήταν προβληματική. Είχαν λάβει πολλές προειδοποιήσεις για τη δράση του Οσάμα Μπιν Λάντεν και την αυξανόμενη κινητικότητα της Αλ Κάιντα και δεν αντέδρασαν. Πολλοί γνώστες της Μέσης Ανατολής τους είχαν επισημάνει ότι η εισβολή στο Ιράκ θα οδηγούσε σε εμφύλιο πόλεμο, τα θύματα θα ήταν πολλά, και η Αλ Κάιντα θα δραστηριοποιείτο σε μια χώρα όπου έως τότε δεν υπήρχε. Και, όμως, προχώρησαν. Τον Αύγουστο του 2005, είχαν ενημερωθεί ότι πλησίαζε με επικίνδυνες διαθέσεις ο τυφώνας «Κατρίνα» και δεν προετοιμάσθηκαν, ενώ οι χειρισμοί που ακολούθησαν ήταν μια πλήρης αποτυχία. Στην οικονομία, η προκλητική απελευθέρωση των αγορών φλέρταρε με την καταστροφή, κι όμως...
Ο άνθρωπος που εξελέγη υποσχόμενος μια ταπεινή εξωτερική πολιτική και έναν διαφορετικό συντηρητισμό με ανθρωπιά και ευαισθησία, έπραξε το ακριβώς αντίθετο και τραυμάτισε την εικόνα της χώρας του διεθνώς. Ο διευθυντής της οργάνωσης Human Rights Watch, κατά την προχθεσινή παρουσίαση της ετήσιας έκθεσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ουάσιγκτον, ζήτησε από τις ΗΠΑ να αποκαταστήσουν τη φήμη τους σε σχέση με τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατήγγειλε ότι «η αμερικανική κυβέρνηση υπό τον Μπους μετατράπηκε από συνήγορο σε αντίπαλο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Το 2000, ο Μπους «κέρδισε» δηλώνοντας ότι η Αμερική χρειάζεται έναν ηγέτη που θα ενώνει την κοινωνία και όχι κάποιον που θα την διαιρεί (υπονοώντας τον Αλ Γκορ). Τελικά, αποδείχθηκε με τον πιο επώδυνο τρόπο ότι και εδώ πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Τα οικονομικά αποτελέσματα της οκταετίας Μπους είναι τα χειρότερα των τελευταίων εξήντα ετών. Οι θέσεις εργασίας αυξήθηκαν μόλις 2%, έναντι αύξησης 20% κατά τη θητεία του Μπιλ Κλίντον, ενώ ο μέσος όρος όλων των προέδρων κατά την μεταπολεμική περίοδο ήταν 12%. Δικαιολογημένα πολλοί μιλούν για μια «χαμένη δεκαετία».
Ο κ. Μπους εξασφάλισε την προεδρία έχοντας χάσει την λαϊκή ψήφο και επικρατώντας οριακά στους εκλέκτορες χάρις στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου να τερματίσει την επανακαταμέτρηση στην Φλώριδα, όπου κέρδισε με διαφορά 537 ψήφων σε 6 εκατομμύρια ψήφους. Η διαδικασία με την οποία εξελέγη αλλά και ο τρόπος που κυβέρνησε θα μείνουν στη μνήμη όλων ως παράδειγμα προς αποφυγήν...
Tου Αθανάσιου Ελλις στην Καθημερινή
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου