Σφαγείο στη Γάζα. Ισραήλ και Παλαιστίνιοι.

(δημοσιεύεται στην ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ του Σαββάτου, στη μόνιμη στήλη του Γ. Ζωγραφάκη)

Η πληροφορία ότι οι Ισραηλινοί βομβαρδίζουν τους Παλαιστίνιους, είτε στη Γάζα, είτε στη Δυτική Όχθη, δεν είναι «είδηση». Ούτε, βέβαια, ότι οι Παλαιστίνιοι της Χαμάς ρίχνουν ρουκέτες κατά του Ισραήλ. Αυτά γίνονται για χρόνια, και σε τέτοιο βαθμό, ώστε να υπάρχει μια σύγχυση στον κόσμο για το ποιος είναι το θύμα και ποιος ο θύτης. Όμως, θύτης είναι ο ισχυρός, η ισχνή ρουκέτα δεν συγκρίνεται με τον πύραυλο και το τανκ, εδώ Γολιάθ είναι ο Εβραίος και Δαβίδ ο Παλαιστίνιος.

Μια μικρή αναδρομή στην... ιστορία του πολύπαθου αυτού τόπου θα ήταν χρήσιμη, τουλάχιστον για να τινάξει από τη συνείδησή μας την εδραιωμένη άποψη, που η παιδεία μας μας έχει επιβάλει, ότι οι Ισραηλινοί δικαίως συγκεντρώθηκαν στα «πάτρια» εδάφη, όπου «κακώς» ζούσαν εκεί οι Παλαιστίνιοι, οι απόγονοι των αρχαίων βάρβαρων Φιλισταίων και, με απόφαση του ΟΗΕ, το 1948, ίδρυσαν εκεί το κράτος τους, το οποίο, όμως, προσπαθούν να αφανίσουν οι «τρομοκράτες» Παλαιστίνιοι. Αλλά, η αλήθεια δεν είναι ακριβώς έτσι. Οι Εβραίοι εκδιώχτηκαν από την Παλαιστίνη το 70 μ.Χ. από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τίτο και από τότε, μέχρι το 1920, για κοντά 19 αιώνες δηλαδή, η παρουσία τους εκεί δεν έφτανε ούτε το 10% του πληθυσμού. Όμως, από το 1919, οι Εγγλέζοι, που κατείχαν την περιοχή κατόπιν «εντολής» της Κοιν. των Εθνών, άρχισαν να ευνοούν τη συγκέντρωση των Εβραίων στην «ιστορική τους κοιτίδα», σύμφωνα και με το κίνημα του Σιωνισμού, που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Αυτή η κίνηση συνεχίστηκε ως τον Β΄ Παγκ. Πόλεμο οπότε, κάτω από τη δικαιολογημένη συμπάθεια προς τους Εβραίους, που προκάλεσε ο διωγμός τους από τον Χίτλερ*, ο νεοσύστατος ΟΗΕ αποφάσισε τη δημιουργία εκεί κράτους του Ισραήλ, αλλά, πράγμα που αγνοείται και έντεχνα αποσιωπάται, και κράτους του αυτόχθονος αραβικού πληθυσμού, ενώ άφηνε την Ιερουσαλήμ αυτόνομη - (* ποιος περίμενε όμως πως οι Εβραίοι θα αποδεικνύονταν απέναντι στους Παλαιστίνιους χειρότεροι από τους Ναζί!).

Στη συνέχεια, ενώ κανείς δεν στήριξε τη δημιουργία αραβικού κράτους, το Ισραήλ, κατέλαβε πολύ περισσότερες εκτάσεις απ’ όσες η απόφαση του ΟΗΕ του έδινε και θεωρεί την Ιερουσαλήμ ως «ιστορική του πρωτεύουσα». Ακολούθησαν συγκρούσεις μεταξύ του Ισραήλ, (που γρήγορα έγινε πολεμικά πανίσχυρο, κάτω από την προστασία πλέον των ΗΠΑ), και του ντόπιου πληθυσμού, αλλά και των γύρω, συχνά σπαρασσόμενων μεταξύ τους αραβικών κρατών (Λιβάνου, Συρίας, Ιορδανίας, Αιγύπτου). Στις συγκρούσεις αυτές η πολεμική μηχανή του Ισραήλ υπερίσχυε και έτσι κατέλαβε ακόμη περισσότερα εδάφη, όπως τα Υψώματα του Γκολάν, τη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη κ.ά. (Πηγή: Εγκ. Υδρία, τ. 42, σελ. 372-73).

Η Χαμάς,που εύκολα χαρακτηρίζεται απλώς «τρομοκρατική οργάνωση», ήταν και είναι το μεγάλο μέρος του πληθυσμού που αρνείται να αναγνωρίσει την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και αγωνίζεται, με τα μέσα που διαθέτει, κατά της πανίσχυρης πολεμικής μηχανής του –που διαθέτει τα τελειότερα αμερικανικά όπλα. Τα χτυπήματα της Χαμάς είναι συχνά «τυφλά» και υπάρχουν αθώα θύματα. Όμως, τα αθώα θύματα των Παλαιστινίων είναι πολλαπλάσια. Εκατοντάδες σπίτια, σχολεία, τζαμιά κλπ, ανατινάζονται και μαζί εκατοντάδες αθώοι σκοτώνονται ή τραυματίζονται, ενώ η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι απελπιστική. Μια τραγωδία που επιτείνεται από την χερσαία εισβολή του ισραηλινού στρατού, η οποία, παρά τη διεθνή κατακραυγή και τις διεθνείς εκκλήσεις, δεν πρόκειται να σταματήσει αν οι Ισραηλινοί δεν επιτύχουν τους σκοπούς τους, που θα πει: να εξαφανίσουν κάθε σημείο αντίστασης της Χαμάς, άσχετα με το πόσοι νεκροί και τραυματίες θα προκύψουν.

Ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, είναι απογοητευτικό να παρακολουθεί κανείς, είτε την «πολιτική ίσων αποστάσεων», είτε την εύγλωττη σιωπή, είτε την καθαρή συνηγορία υπέρ του επιτιθέμενου Ισραήλ, από μεγάλο μέρος της λεγόμενης «διεθνούς κοινότητας». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των ΗΠΑ, που αποτελούν πάντα το πολιτικό και στρατιωτικό στήριγμα του Ισραήλ, χωρίς να αναμένεται σημαντική αλλαγή πολιτικής από τον νέο πρόεδρο –γίνεται μάλιστα προσπάθεια να τελειώσει η ισραηλινή επίθεση μέχρι τις 20 Ιανουαρίου, οπότε ορκίζεται ο Ομπάμα. Ως τότε το Ισραήλ αρνείται να ακούσει τις όποιες φωνές για κατάπαυση του πυρός, πολύ περισσότερο για απόσυρση από τη Λωρίδα της Γάζας. Τελικά, όπου «φτωχός κι η μοίρα του», ενώ πρόγευση ότι το 2009 θα είναι ό,τι και το 2008 –αν όχι, χειρότερο- αποτελούν ασφαλώς τα γεγονότα στη Γάζα.

Για ποιους δουλεύουν οι τρομοκράτες;

Η δολοφονική απόπειρα κατά του νεαρού αστυνομικού στην Αθήνα δημιουργεί νέα δεδομένα. Το πρώτο είναι πως μια νέα γενιά τρομοκρατίας, το εύρος και το βάθος της οποίας θα αποδειχτεί, άρχισε να δρα στη χώρα μας. Το δεύτερο είναι η απορία, πόσο «γνήσια» τρομοκρατική οργάνωση είναι αυτή που δρα. Αν είναι «αριστερή» οργάνωση, υποτίθεται ότι αποσκοπεί στο να δημιουργήσει εχθρικό κλίμα κατά της αστυνομίας. Όμως, με την προχθεσινή της ενέργεια, επιτιθέμενη μάλιστα εναντίον ενός πολύ νεαρού αστυνομικού, επιτυγχάνει το εντελώς αντίθετο, ενώ δημιουργεί στα σώμα της αστυνομίας ένα δικαιολογημένο αίσθημα οργής. Αυτό ενισχύει αυτούς που μιλάνε φανερά για προβοκάτσια, πράγμα που, αν συμβαίνει, είναι ακόμη σοβαρότερο από την ύπαρξη τρομοκρατίας. Και βέβαια, όλα αυτά που συμβαίνουν, αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από τα πραγματικά του προβλήματα: την οικονομία, την υγεία, την παιδεία, ακόμα και την εξωτερική πολιτική, όπου οι Τούρκοι προκαλούν σκόπιμα την αντοχή και τη μακαριότητά μας στο Αιγαίο κ. ά. π.

Όσο για τον περίφημο ανασχηματισμό, αυτός πάει να γίνει ανέκδοτο πριν καν πραγματοποιηθεί.
respentza