Τα μυστήρια της οικογενειοκρατίας

Σε συμβολικό επίπεδο η οικογενειοκρατία δεν είναι και το καλύτερο δείγμα υγείας μιας δημοκρατίας. Το να καταλαμβάνουν τις ανώτατες θέσεις της Πολιτείας οι ανιψιοί, οι γιοι και οι θυγατέρες πρώην πρωθυπουργών μοιάζει σαν να γύρισε η χώρα σε εποχές κληρονομικής βασιλείας. Αλλά πάλι, αυτό που κάποιοι ονομάζουν «κληρονομική δημοκρατία», έχει ορισμένες διαφορές από την «κληρονομική βασιλεία».

Η πρώτη και ουσιαστική διαφορά είναι το δεύτερο συνθετικό του όρου, η δημοκρατία. Ο κ. Καραμανλής δεν έγινε πρωθυπουργός λόγω γονιδίων, ψηφίστηκε κιόλας από τον ελληνικό λαό. Ο κ. Παπανδρέου δεν έγινε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μέσα σε κάποιες κάμαρες εξουσίας, εκλέχτηκε από το κόμμα του με ανοιχτές διαδικασίες. Ο λαός είναι αυτός που δηλώνει στις δημοσκοπήσεις πρώτη σε δημοφιλία την κ. Ντόρα Μπακογιάννη.

Κάποιοι θα...
πουν ότι ο λαός παραπλανάται από τους μηχανισμούς δημιουργίας «ψευδούς συνείδησης», δηλαδή τα ΜΜΕ. Ισως... Αλλά πάλι οι ίδιοι δεν είναι αυτοί που θαυμάζουν την «ωριμότητα του λαού» σαν αυτός κατεβαίνει στους δρόμους; Οι ίδιοι δεν στέκουν έκθαμβοι σε μερικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων, λέγοντας ότι «ο λαός είναι ωριμότερος των ηγεσιών του»;

Πώς γίνεται να είναι ωριμότερος ο λαός των 10.000-100.000 που κατεβαίνουν στους δρόμους από τα 2-3 εκατομμύρια που ψηφίζουν κάποιο γόνο πολιτικής οικογένειας; Τέλος, είναι ωριμότεροι οι Αμερικανοί (αυτόν που οι ίδιοι πολέμιοι της οικογενειοκρατίας, ονομάζουν «αμερικανάκια», και λαό «που είναι λιγότερο πολιτικοποιημένος από τον ελληνικό»), ο οποίος προτίμησε τον Μπαράκ Ομπάμα από την σύζυγο του Μπιλ Κλίντον;

Επιπλέον τα Μέσα Ενημέρωσης δεν είναι μονολιθικά. Δεν είναι καν σταθερά στις απόψεις τους. Ως «κλωνοποιημένη Ντόλι» υποδέχτηκαν κάποια ΜΜΕ τον πολιτικό γόνο Κώστα Καραμανλή, τα μύρια όσα έσουραν στον Γιώργο Παπανδρέου (μεταξύ αυτών και το «αδίκημα του νεποτισμού»). Γιατί, λοιπόν υπερίσχυσε η «ψευδής» της «αληθούς» συνείδησης;

Ολα αυτά είναι μυστήρια που δεν εξηγούνται από τα συνθήματα περί οικογενειοκρατίας. Εκείνοι, δε που τα διακινούν οφείλουν να μας εξηγήσουν: Πώς γίνεται να είναι ένας λαός ώριμος στα αιτήματα κι ανώριμος στις επιλογές του;
Tου Πασχου Μανδραβελη από την Καθημερινή