Γενική και οικτρή απαξίωση

Ολοκληρώνει σε μία εβδομάδα τις εργασίες της η Εξεταστική Επιτροπή για το «σκάνδαλο του Βατοπεδίου» και η εικόνα που δημιουργείται για το πολιτικό σύστημα της χώρας –ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.– είναι άκρως νοσηρή, αν και αντιπροσωπευτική των κρατούντων πλέον πολιτικών και κοινωνικών ηθών.

Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι η διαδικασία δεν αποκάλυψε, υπό στενώς νομική έννοια, ποινικώς αξιόποινες πράξεις. Δεν ήταν άλλωστε αυτό το αντικείμενο της Εξεταστικής Επιτροπής. Η Δικαιοσύνη συνεχίζει το ανακριτικό της έργο και προφανώς οφείλει να αποδώσει ευθύνες σε όσους μετείχαν σε μία διαδικασία άκρως αδιαφανή, σκανδαλώδη αν και ίσως νομότυπη.

Ορισμένοι θα... προτείνουν ότι ο ηγούμενος Εφραίμ, ο μοναχός Αρσένιος και οι οικονομικοί σύμβουλοι του Βατοπεδίου ενήργησαν με στόχο να μεγιστοποιήσουν τα οφέλη που αποκόμισε η Μονή από τις ανταλλαγές με το Δημόσιο. Λειτούργησαν, κατά τα φαινόμενα, οι Βατοπεδινοί όχι ως μοναχοί «γεωργούντες την έρημο με δάκρυα» αλλά ως στελέχη εταιρείας οικονομικών συμφερόντων, «αξιοποιώντας» κάθε μέσο που προσέφερε η αγορά, ο κρατικός μηχανισμός και το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Αλλά όταν ένας υπερχιλιετής θεσμός που ενώνει το υλικό πεδίο με το επέκεινα εκπίπτει σε κέντρο συσωρρεύσεως πλούτου, επέρχεται όχι απλώς η απαξίωση, αλλά ενδεχομένως και η πλήρης υπονόμευσή του. Δεν πρόκειται για καινοφανές γεγονός. Μονές με μοναδική προσφορά στην πολιτιστική ζωή στην Ευρώπη, όπως η πλουσιότατη Μονή του Cluny, στη Γαλλία, λεηλατήθησαν κατά τη Γαλλική Επανάσταση και εξαφανίσθηκαν ακόμη και από τη μνήμη των πολιτών της περιοχής, έως ότου αναδύθηκαν εκ νέου χάρις στο ενδιαφέρον ιστορικών ερευνητών. Αναλογίες με τη Μονή Βατοπεδίου δεν υπάρχουν βεβαίως, αλλά ο κίνδυνος απαξιώσεως είναι ορατός.

Πέρα όμως από τη Μονή Βατοπεδίου, οικτρή είναι η εικόνα που ενεφάνισε η στρατιά των υπουργών –Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ– που παρήλασαν μπρος από τα έδρανα της Εξεταστικής Επιτροπής. Το φαινόμενο υπουργών της σημερινής κυβερνήσεως, που επέρριπταν εμμέσως ευθύνες σε προκατόχους τους, υπήρξε θλιβερό και απαράδεκτο πολιτικώς, όχι μόνον υπό την ευρεία αλλά και τη στενή έννοια της λέξεως.

Οι υπουργικές καταθέσεις ενώπιον της Επιτροπής, με τις μεταθέσεις ευθυνών ενίσχυσαν τους ισχυρισμούς της αντιπολιτεύσεως –στο επίπεδο των εντυπώσεων φυσικά– περί υπάρξεως «κέντρου συντονιστικού» της όλης επιχειρήσεως, στοχοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το Μέγαρο Μαξίμου.

Η συντηρητική παράταξη κατέστη αντικείμενο λεηλασίας από την πλευρά των πολιτικών της αντιπάλων, αλλά στον βαθμό που αυτό συμβαίνει, η ευθύνη βαρύνει πρωτίστως τα επιφανή στελέχη της Ν.Δ., που φαίνεται να λειτουργούν αποσυντονισμένα και να εμφορούνται από διάθεση φυγής.

Εξω από το πλαίσιο των διαδικασιών της Επιτροπής, άλλα στελέχη θεωρητικολογούν περί του τρόπου αναδείξεως του προέδρου της Ν.Δ., ωσάν η κυβερνητική παράταξη να απομακρύνθηκε ήδη από την εξουσία και να τίθεται θέμα εκλογής νέου ηγέτου. Ακόμη οικτρότερο το γεγονός ότι άλλοι –«επιφανείς» και μη– δηλώνουν κατά καιρούς ότι «στηρίζουν» τον πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή, αναγορεύοντες εαυτούς σε Ηρακλείς της Ν.Δ.

Τα «επιφανή» στελέχη της Ν.Δ. δεν έχουν προφανώς αντιληφθεί ότι εάν η κατάσταση συνεχισθεί με αυτόν τον τρόπο τότε η επάνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία θα είναι αναπότρεπτη και η ευθύνη δεν θα πρέπει να αναζητηθεί στα ΜΜΕ ή σε εξωθεσμικούς παράγοντες.
Tου Κωστα Ιορδανιδη απο την kathimerini