Στο κέντρο της Αθήνας, σε ένα κομψό και ευάερο γραφείο με εμφανή αλλά πάντα διακριτική πολυτέλεια, ο νεαρός δικηγόρος Θέμης Σοφός υποδέχεται τους πελάτες και τους συνομιλητές του. Νεαρές και χαριτωμένες κοπέλες, ενδεδυμένες με γούστο, πηγαινοέρχονται, αφήνοντας πίσω τους να αιωρείται το λεπτό γαλλικό άρωμα, παρέα με το χαρακτηριστικό ήχο των υψηλών τακουνιών τους, στο εξαιρετικής ποιότητας δάπεδο από ξύλο καρυδιάς.
Ο Θέμης Σοφός είναι... προφανώς από τους τυχερούς αυτής της ζωής. Γιος δικηγόρου, ευκατάστατος, βρέθηκε να αναλαμβάνει στους δύσκολους καιρούς του πρωτόγνωρου για τα ελληνικά δεδομένα σκανδάλου των υποκλοπών, την υπόθεση του Κώστα Τσαλικίδη. Του άτυχου αυτού υπαλλήλου της εταιρείας κινητής τηλεφωνίας Vodafone, που βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του. Αυτοκτόνησε είπαν «εν χορώ» οι αρμόδιοι και οι εμπλεκόμενοι. Το γιατί αυτοκτόνησε δεν το εξήγησαν.
Εκείνη τη «διαβολοβδομάδα», όπου ο Γιώργος Βουλγαράκης προσπαθούσε εις μάτην να εξηγήσει τα ανεξήγητα και το πώς τελικά ήταν δυνατόν να παγιδευτεί το τηλέφωνο του πρωθυπουργού από ένα κέντρο που βρισκόταν, όλως περιέργως και αυτό, στο «τρίγωνο του διαβόλου» μεταξύ Μαβίλη, Αμερικανικής Πρεσβείας και Αμπελοκήπων, εκείνη την εβδομάδα έγινε και η πρώτη συνάντηση με το δραστήριο νεαρό δικηγόρο. Ο Γιώργος Βουλγαράκης, σύζυγος της Κατερίνας Πελέκη, ήταν τότε υπουργός Δημοσίας Τάξης.
Η αυτοκτονία του Κώστα Τσαλικίδη αναστατώνει την κοινή γνώμη, διότι απλά καταδεικνύει πως η υπόθεση των υποκλοπών, μόνον απλή δεν είναι. Ο Θέμης Σοφός εγκαθίσταται σε όλα τα γνωστά τηλεοπτικά παράθυρα και εξηγεί. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως ο Γιώργος Βουλγαράκης, διαχειριστής και άμεσος υπεύθυνος για την κρίση με τις υποκλοπές, είχε προσλάβει τον Θέμη Σοφό ως νομικό σύμβουλο στο υπουργείο. Είναι Φεβρουάριος του 2005 και η πρόσληψη υπογράφεται από τον Προκόπη Παυλόπουλο και τον Γιώργο Βουλγαράκη.
Με την ίδια απόφαση στην ομάδα που θα διαμορφώσει το πλαίσιο αντιεγκληματικής δράσης, έτσι αποκαλείται το έργο για το οποίο συγκροτήθηκε το «team», προσλαμβάνεται και ο αδελφός της Κατερίνας Πελέκη, ο δικηγόρος κ. Πελέκης, τον οποίο αργότερα θα συναντήσουμε ως νομικό σύμβουλο της Μονής Βατοπεδίου, όπως και τον ίδιο τον κ. Θέμη Σοφό. Εκείνη την εποχή, ο νεαρός νομικός κ. Σοφός διαχειριζόταν την υπόθεση Τσαλικίδη. Για την ιστορία, απλώς, επισημαίνεται πως στο επίκεντρο αυτής της υπόθεσης βρέθηκε εξαρχής η εταιρεία Vodafone, αφού από τα δικά της τηλεφωνικά κέντρα και από το δικό της λογισμικό παγιδεύτηκαν τα τηλέφωνα του πρωθυπουργού, του μισού Υπουργικού Συμβουλίου, της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και των ανώτατων αξιωματικών του ΓΕΕΘΑ. Το θέμα προφανώς δεν αφορά στο ασυμβίβαστο μεταξύ των δύο επαγγελματικών ενασχολήσεων του Θέμη Σοφού.
Ο κ. Θεμιστοκλής Σοφός μίλησε στη zougla.gr και αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι την εποχή που εκπροσωπούσε την οικογένεια Τσαλικίδη, ήταν μέλος της επιτροπής του υπουργείου Δημοσίας Τάξης.
2 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Ελπίζαμε μια διαδικτυακή εφημερίδα να διέφερε από τις παραδοσιακές έντυπες εφημερίδες, οι οποίες βεβαίως φιλοξενούν απόψεις και σχόλια αναγνωστών, ίσως μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, λόγω χώρου, και έτσι η αντίθετη ή διαφορετική άποψη δεν προλαβαίνει να απαντήσει στην όποια κύρια προβαλλόμενη είδηση ή άποψη. Εδώ όμως βρεθήκαμε να μπορούμε να πούμε την άποψή μας σε διαφορετικό χώρο, όπου το άρθρο αναδημοσιεύεται!!! Δημοκρατία βρε!! Το διαδίκτυο προάγει την πολυφωνία. Και βέβαια είναι και αυτή η συμμετοχή στην διαμόρφωση της άποψης που τσακίζει κόκκαλα!
Επί του προκειμένου.
Είμαι φοιτήτρια στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Γνώρισα τον κύριο Θέμη Σοφό, όταν χρειάστηκε να βρω γερμανική βιβλιογραφία για μια εργασία μου, που μου ανατέθηκε από καθηγητή μου, και όπου η υπάρχουσα βιβλιογραφία στην βιβλιοθήκη του πανεπιστημίου ήταν ελλιπής και παρωχημένη στο συγκεκριμένο θέμα. Μετά από παρέμβαση κοινού οικογενειακού γνωστού, επισκέφτηκα το γραφείο του κυρίου Σοφού. Αν και η μύτη μου δουλεύει άριστα, δεν με πήρανε σβάρνα τα γαλλικά αρώματα όπως λέει το άρθρο. Αν και τ’αυτιά μου, πιστέψτε με, λειτουργούν, δεν άκουσα τα αιχμηρά τακούνια να χτυπούν στα καρυδένια πατώματα. Όσον αφορά την όρασή μου, η οποία είναι αρίστη, δεν με βοήθησε να δω τις αιθέριες υπάρξεις που σκορπίζουν τις πολλές υποσχέσεις στο πέρασμά τους. Αντιθέτως, είδα κάποιους ανθρώπους πολύ σκληρά εργαζόμενους, και των δύο φύλων. Όσο για την πολυτέλεια, που πέρα από αυτά που επικαλείται ο συντάκτης του άρθρου, άλλα τόσα και περισσότερα προσπαθεί να μας κάνει να καταλάβουμε με σκληρή προσπάθεια, φαίνεται καθετί πέρα από καρέκλα καφενείου είναι μια διακριτική πολυτέλεια. Εάν οι τόμοι των επιστημονικών βιβλίων, σε 2 ή 3 γλώσσες, τα νομικά περιοδικά, οι δικογραφίες, τα πτυχία, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά είναι πράγματα που πρέπει να κρύβει κανείς, τότε ο συντάκτης έχει δίκιο. Αν κάποιος γεννήθηκε σε μια οικογένεια που του δόθηκαν οι ευκαιρίες, δεν πρέπει να απολογηθεί. Πρέπει να απολογηθεί αν δεν τις αξιοποιήσει. Γνωρίζετε και γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που το μόνο που φρόντισαν ήταν να ροκανίσουν τα ευθέως ή πλαγίως κτηθέντα από τους γεννήτορες τους.
Ούσα φοιτήτρια δεν είμαι σε θέση να κρίνω την επιστημονική αξιοσύνη του κυρίου Σοφού, όπως πιστεύω ότι και ένας δημοσιογράφος των πανεπιστημίων της πλατείας Κάνιγγος δεν μπορεί να την κρίνει. Ίσως οι καθηγητές του που του έδωσαν το διδακτορικό γνώριζαν καλύτερα. Αλλά η σύνδεση ενός ποινικολόγου με μία ποινική υπόθεση που ανέλαβε, όπως αναρτάται στα διάφορα blogs, ει μη τι άλλο, προκαλεί μειδίαμα. Με τα παραπάνω σχόλια σκοπό δεν έχω να παρέμβω ως συνήγορος του κ. Σοφού, γιατί δεν το χρειάζεται. Αλλά θεωρώ άδικη την λάσπη στον ανεμιστήρα, και βεβαίως το επαναλαμβανόμενο «νεαρός» να είναι συνώνυμο του ευκαιριακώς αναρριχηθέντα, όταν δε συνδυάζεται με τα καρνέ της κυρίας Βάσως, νομίζω αγγίζει τα όρια του ποινικώς κολάσιμου.
Εγώ ένα έχω να πω ότι θα γίνετε πολύ καλή νομικός που τότε βέβαια δεν θα γράφετε αφιλοκερδώς στα blog...
Και ένα τελευταίο ξέρετε πόσοι νέοι νομικοί αποφοιτούν κάθε χρόνο από την σχολή σας...και όπως έλεγε και ο συχωρεμένος πατέρας μου "δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά"
καλό απόγευμα Afrodti
Δημοσίευση σχολίου