Ο «τρελός» υπουργός

Το ελληνικό κράτος, πριν ακόμη εμφανισθεί η διεθνής κρίση, είχε ένα σημαντικό πρόβλημα εσόδων - εξόδων. Μετά την κρίση έχει ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα και γι’ αυτό χρειάζεται να βρεθεί ένας γενναίος ή «τρελός» να αναλάβει είτε το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών είτε μόνο το υπουργείο Οικονομικών. Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός; Πριν μπούμε στη συζήτηση των ονομάτων, είναι ίσως πιο χρήσιμο να περιγράψει κανείς τις ιδεατές ιδιότητές του.

Α. Οποιος πάει στην Καραγεώργη Σερβίας δεν θα πρέπει να έχει γραφείο Τύπου, να μην διαβάζει με άλλα λόγια αποκόμματα εφημερίδων ούτε και να βλέπει βραδινά δελτία ειδήσεων. Ακόμη καλύτερο θα ήταν να αποφεύγει τα πολλά πάρε δώσε με τους δημοσιογράφους και εκδότες, εκτός αν πρόκειται περί ενημερώσεων για τεχνικά θέματα ή νέα μέτρα.

Β. Ο επόμενος υπουργός Οικονομικών θα... πρέπει να αυτοφιμωθεί ή απλά να φιμωθεί. Τέλος οι διαρροές και οι χαριτωμένες συνεντεύξεις για να μετρήσουμε τις αντιδράσεις στο τάδε μέτρο. Ο υπουργός κάθεται γύρω από ένα τραπέζι με τα στελέχη του, μιλάνε με όλους τους εμπλεκόμενους, εισηγούνται στον πρωθυπουργό και ανακοινώνουν το τελικό σχέδιο των μέτρων. Ούτε προχειρογραμμένα νομοσχέδια, ούτε πρόκληση πανικού στην αγορά με μέτρα που τελικά δεν εφαρμόζονται καν. Δηλώσεις γίνονται όταν είναι όλα έτοιμα και τεχνοκρατικά επεξεργασμένα μέχρι κεραίας.

Γ. Ο ιδεατός υπουργός Οικονομικών δεν μπορεί να είναι υποψήφιος βουλευτής στις επόμενες εκλογές. Δεν θα πρέπει δηλαδή να τον πνίγει το άγχος του σταυρού προτίμησης την ώρα που θα πρέπει να επιβάλει τον νόμο στην είσπραξη φορολογικών εσόδων και να δείξει πυγμή στον περιορισμό της σπατάλης και την πάταξη της διαφθοράς. Είτε θα πρέπει να είναι μη πολιτικό πρόσωπο που ενδιαφέρεται μόνο για την υστεροφημία του διαθέτοντας μεγάλη δόση «τρέλας», είτε πάλι να έχει τη διαβεβαίωση πως θα συμπεριληφθεί στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας στην επόμενη αναμέτρηση.

Δ. Ο εν λόγω υπουργός δεν θα μπορεί να έχει ειδικές σχέσεις με επιχειρηματίες, εκδότες κλπ. Αντιθέτως θα πρέπει να αποδείξει πολύ γρήγορα πως διαθέτει την πυγμή να επιβάλει τον νόμο ακόμη και απέναντι στα πιο σκληρά «πιράνχας» της Αθήνας. Ο Ελληνας φορολογούμενος εξοργίζεται όταν καλείται να πληρώσει παραπάνω φόρους και την ίδια στιγμή ο αρμόδιος υπουργός χαρίζει εκατομμύρια σε ένα εκδότη για να εξασφαλίσει την πρωτοσέλιδη υποστήριξη μιας φυλλάδας. Είναι απίστευτο πως οι πολιτικοί μας δεν το καταλαβαίνουν αυτό και πιστεύουν ότι, όσα λάθη και να κάνουν, θα τους προστατεύσει η ασυλία της συναλλαγής με τα «πιράνχας». Ευτυχώς ο κόσμος πια καταλαβαίνει και μαθαίνει όταν θέλει.

Με δεδομένα τα παραπάνω, το βέβαιο είναι πως σήμερα στο υπουργείο Οικονομικών δεν υπάρχει τέτοιος πολιτικός, παρά τις ελπίδες που είχαν πολλοί για έναν εκ των δυο τουλάχιστον υφυπουργών. Οι άνθρωποι που θα μπορούσαν να κάνουν αυτή τη δουλειά, αυτή την ώρα είναι ελάχιστοι. Αν όμως δεν βρεθεί ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση τώρα, η χώρα θα το πληρώσει ακριβά, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς.
Tου Aλεξη Παπαχελα από την kathimerini