ΕΙΝΑΙ πολύ απλό! Σπας τον κουμπαρά, μετράς τα ψιλά, μπαίνεις στο μαγαζί προσέχοντας μην πέσεις πάνω στη βιτρίνα και... σπάσει, αγοράζεις ένα μπουφάν με κουκούλα και δεν ξαναβρέχεται ποτέ πια το κεφαλάκι σου. Ω, ναι! Είσαι πλέον ένας κουκουλοφόρος! Γνωστός για όσους σε γνωρίζουν και άγνωστος για όλους τους άλλους που δεν σε γνωρίζουν...
ΘΑ έλεγα ότι έχουν κάλο στο μυαλό ή ότι παίρνουν ληγμένα ναρκωτικά όσοι στιγματίζουν ως κουκουλοφόρους τα δεκάδες χιλιάδες 15χρονα (διά να μην είπω: και 8χρονα!) που πολιόρκησαν τις τελευταίες μέρες όλα τα αστυνομικά τμήματα σε περισσότερες από 100 πόλεις και γειτονιές. Δεν το λέω όμως... Γιατί εκείνοι που αντιμετωπίζουν τούτους δω τους πιτσιρικάδες σαν τον εσωτερικό εχθρό με το κρυμμένο πρόσωπο ή είναι κατ' επάγγελμα καθεστωτικοί προβοκάτορες ή πρόκειται για τους γνωστούς πολιτικάντηδες που δεν θέλουν να καταλάβουν αυτό που συνέβη. Δεν έλαβαν το μήνυμα και φυσικά δεν επιθυμούν ν' αλλάξει τίποτα εδώ χάμου.
ΑΝ... κάποια φορά η ζωή σ' τα φέρει έτσι (και για τη «μαρίδα» ήταν η πρώτη φορά) να πετάξεις ένα νεραντζάκι, μια πετρούλα (διά να μην πούμε: μολότοφ), για να μη σε μαρκάρουν φοράς την κουκούλα που αγόρασες! Τόσο απλά... Και για ν' αποφύγεις τα δακρυγόνα ένα μαντιλάκι, κάτι, να καλύψεις το πρόσωπό σου. Τα παιδιά που πετούσαν νεράντζια στην κηδεία του Αλέξη ήταν... ακουκούλωτοι συμμαθητές του από τη σχολή Μωραΐτη. Οταν τους έριξαν χημικά έγιναν αναγκαστικά κουκουλοφόροι...
ΓΙΑΤΙ δεν κάνουμε την πιο απλή σκέψη, αντί να υπερπολιτικοποιούμε γελοιωδώς τις αντιδράσεις των εφήβων. Εμείς μεγαλώσαμε σε αλάνες. Παίζαμε νεραντζοπόλεμο με παιδιά της απάνω γειτονιάς. Κάποια στιγμή η όλη φάση χόντρυνε και το μετατρέψαμε σε πετροπόλεμο. Μέχρι που άνοιξε ένα κεφαλάκι και βάλαμε τα κλάματα. Τούτα δω τα παιδάκια είναι κλεισμένα σαν αγριμάκια στα διαμερίσματα και δεν έχουν να παίξουν πουθενά. Πώς να εκτονωθούν; Επαθαν φοβερό ψυχολογικό σοκ με τη δολοφονία του συνομηλίκου τους, τα 'χουν σαλτάρει και με την εντατικοποίηση στα σχολεία - φροντιστήρια κι όταν άρχισε ο νεραντζοπόλεμος στα αστυνομικά τμήματα, μπήκαν στο παιχνίδι.
ΤΟ 'ΧΟΥΜΕ ξαναγράψει. Κατηγορούσαν οι βολεμένοι τα σημερινά πιτσιρίκια ότι είναι αφάσια και απολίτικα. Αρπα την τώρα. Εμείς μεγαλώσαμε με ενοχές, τρώγαμε σφαλιάρα σβουριχτή από τον πατέρα μας άμα κάναμε αταξία. Τα παιδιά ετούτα τα πάρκαραν στους παιδικούς σταθμούς, οι γονείς τους δουλεύουν διπλοβάρδιες για να τα φέρουν βόλτα, δεν προλαβαίνουν να πολυασχοληθούν μαζί τους. Σ' όλα είναι πιο free και η βία που βιώνουν πλέον, ψυχολογική!
ΕΜΕΙΣ τρώγαμε αποβολή αν μας μετρούσαν το μαλλί στην προσευχή και δεν ήμασταν κουρεμένοι με την ψιλή. Τα κορίτσια ήταν υποχρεωμένα να φοράνε μπλε καλοσιδερωμένες ποδιές, άσπρη κορδέλα στα μαλλιά και μια... κουκουβάγια στο πέτο. Μπαράκια δεν υπήρχαν. Τι να λέμε τώρα! Αμα κυκλοφορούσες μετά το σούρουπο σε συνελάμβαναν με την κατηγορία «επεριφέρετο ασκόπως», μας καρπάζωναν οι ασφαλίτες και το θεωρούσαμε φυσιολογικό...
Η ΔΙΚΗ μας γενιά αντέδρασε δυναμικά και τ' άλλαξε όλα αυτά! Τα Γυμνάσια έγιναν μικτά (εμείς των αρρένων δεν τολμούσαμε να πλησιάσουμε το θηλέων) και τα σημερινά παιδιά πάνε στο σχολείο με πολύχρωμα ρούχα, με σκουλαρίκια, παραμάνες, δεν τα καταπιέζει για την εμφάνισή τους κανείς πια. Αλλαξε και η νοοτροπία: έχει μειωθεί η ενδοοικογενειακή βία. Είναι πιο ενημερωμένη κάθε νέα γενιά. Μπαίνει στο Ιντερνετ και μπορεί να τα μάθει όλα! Ενώ εμείς είχαμε την τύφλα μας.
ΕΤΣΙ έχουν τα πράγματα, φίλε μου. Αν γινόταν σήμερα μια χούντα ξανά θα 'κανε χίλια Πολυτεχνεία σε χρόνο dt, με SMS από τα κινητά η νέα γενιά. Ευτυχώς έχουν βιώσει την ελευθερία και δεν ανέχονται καμιά καταπίεση. Γι' αυτό μπορούν να θυμώνουν, να οργίζονται όταν τους σταματάει ο μπάτσος με το παπάκι μετά τη συναυλία. Οταν τους πουλάει τσαμπουκά, τους προσβάλλει και χαλβαδιάζει το ωραίο το γκομενάκι που 'χουν στο πίσω κάθισμα. Και να τα κάνουν όλα λίμπα όταν δολοφονούν τον συμμαθητή τους.
ΔΕΝ αξιολογείς που φώναζαν οι «βάζελοι» στο ποδόσφαιρο και προχθές στο μπάσκετ «μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι»; Είναι όλη η βαζελοεξέδρα φιλο-κουκουλοφορέ; Διαβάζουν βιβλία του Μπακούνιν στο ημίχρονο; Πόσα θες να μας τρελάνεις; Μήπως εσύ φοράς κουκούλα στο μυαλό;
ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ Ελευθεροτυπία
ΘΑ έλεγα ότι έχουν κάλο στο μυαλό ή ότι παίρνουν ληγμένα ναρκωτικά όσοι στιγματίζουν ως κουκουλοφόρους τα δεκάδες χιλιάδες 15χρονα (διά να μην είπω: και 8χρονα!) που πολιόρκησαν τις τελευταίες μέρες όλα τα αστυνομικά τμήματα σε περισσότερες από 100 πόλεις και γειτονιές. Δεν το λέω όμως... Γιατί εκείνοι που αντιμετωπίζουν τούτους δω τους πιτσιρικάδες σαν τον εσωτερικό εχθρό με το κρυμμένο πρόσωπο ή είναι κατ' επάγγελμα καθεστωτικοί προβοκάτορες ή πρόκειται για τους γνωστούς πολιτικάντηδες που δεν θέλουν να καταλάβουν αυτό που συνέβη. Δεν έλαβαν το μήνυμα και φυσικά δεν επιθυμούν ν' αλλάξει τίποτα εδώ χάμου.
ΑΝ... κάποια φορά η ζωή σ' τα φέρει έτσι (και για τη «μαρίδα» ήταν η πρώτη φορά) να πετάξεις ένα νεραντζάκι, μια πετρούλα (διά να μην πούμε: μολότοφ), για να μη σε μαρκάρουν φοράς την κουκούλα που αγόρασες! Τόσο απλά... Και για ν' αποφύγεις τα δακρυγόνα ένα μαντιλάκι, κάτι, να καλύψεις το πρόσωπό σου. Τα παιδιά που πετούσαν νεράντζια στην κηδεία του Αλέξη ήταν... ακουκούλωτοι συμμαθητές του από τη σχολή Μωραΐτη. Οταν τους έριξαν χημικά έγιναν αναγκαστικά κουκουλοφόροι...
ΓΙΑΤΙ δεν κάνουμε την πιο απλή σκέψη, αντί να υπερπολιτικοποιούμε γελοιωδώς τις αντιδράσεις των εφήβων. Εμείς μεγαλώσαμε σε αλάνες. Παίζαμε νεραντζοπόλεμο με παιδιά της απάνω γειτονιάς. Κάποια στιγμή η όλη φάση χόντρυνε και το μετατρέψαμε σε πετροπόλεμο. Μέχρι που άνοιξε ένα κεφαλάκι και βάλαμε τα κλάματα. Τούτα δω τα παιδάκια είναι κλεισμένα σαν αγριμάκια στα διαμερίσματα και δεν έχουν να παίξουν πουθενά. Πώς να εκτονωθούν; Επαθαν φοβερό ψυχολογικό σοκ με τη δολοφονία του συνομηλίκου τους, τα 'χουν σαλτάρει και με την εντατικοποίηση στα σχολεία - φροντιστήρια κι όταν άρχισε ο νεραντζοπόλεμος στα αστυνομικά τμήματα, μπήκαν στο παιχνίδι.
ΤΟ 'ΧΟΥΜΕ ξαναγράψει. Κατηγορούσαν οι βολεμένοι τα σημερινά πιτσιρίκια ότι είναι αφάσια και απολίτικα. Αρπα την τώρα. Εμείς μεγαλώσαμε με ενοχές, τρώγαμε σφαλιάρα σβουριχτή από τον πατέρα μας άμα κάναμε αταξία. Τα παιδιά ετούτα τα πάρκαραν στους παιδικούς σταθμούς, οι γονείς τους δουλεύουν διπλοβάρδιες για να τα φέρουν βόλτα, δεν προλαβαίνουν να πολυασχοληθούν μαζί τους. Σ' όλα είναι πιο free και η βία που βιώνουν πλέον, ψυχολογική!
ΕΜΕΙΣ τρώγαμε αποβολή αν μας μετρούσαν το μαλλί στην προσευχή και δεν ήμασταν κουρεμένοι με την ψιλή. Τα κορίτσια ήταν υποχρεωμένα να φοράνε μπλε καλοσιδερωμένες ποδιές, άσπρη κορδέλα στα μαλλιά και μια... κουκουβάγια στο πέτο. Μπαράκια δεν υπήρχαν. Τι να λέμε τώρα! Αμα κυκλοφορούσες μετά το σούρουπο σε συνελάμβαναν με την κατηγορία «επεριφέρετο ασκόπως», μας καρπάζωναν οι ασφαλίτες και το θεωρούσαμε φυσιολογικό...
Η ΔΙΚΗ μας γενιά αντέδρασε δυναμικά και τ' άλλαξε όλα αυτά! Τα Γυμνάσια έγιναν μικτά (εμείς των αρρένων δεν τολμούσαμε να πλησιάσουμε το θηλέων) και τα σημερινά παιδιά πάνε στο σχολείο με πολύχρωμα ρούχα, με σκουλαρίκια, παραμάνες, δεν τα καταπιέζει για την εμφάνισή τους κανείς πια. Αλλαξε και η νοοτροπία: έχει μειωθεί η ενδοοικογενειακή βία. Είναι πιο ενημερωμένη κάθε νέα γενιά. Μπαίνει στο Ιντερνετ και μπορεί να τα μάθει όλα! Ενώ εμείς είχαμε την τύφλα μας.
ΕΤΣΙ έχουν τα πράγματα, φίλε μου. Αν γινόταν σήμερα μια χούντα ξανά θα 'κανε χίλια Πολυτεχνεία σε χρόνο dt, με SMS από τα κινητά η νέα γενιά. Ευτυχώς έχουν βιώσει την ελευθερία και δεν ανέχονται καμιά καταπίεση. Γι' αυτό μπορούν να θυμώνουν, να οργίζονται όταν τους σταματάει ο μπάτσος με το παπάκι μετά τη συναυλία. Οταν τους πουλάει τσαμπουκά, τους προσβάλλει και χαλβαδιάζει το ωραίο το γκομενάκι που 'χουν στο πίσω κάθισμα. Και να τα κάνουν όλα λίμπα όταν δολοφονούν τον συμμαθητή τους.
ΔΕΝ αξιολογείς που φώναζαν οι «βάζελοι» στο ποδόσφαιρο και προχθές στο μπάσκετ «μπάτσοι - γουρούνια - δολοφόνοι»; Είναι όλη η βαζελοεξέδρα φιλο-κουκουλοφορέ; Διαβάζουν βιβλία του Μπακούνιν στο ημίχρονο; Πόσα θες να μας τρελάνεις; Μήπως εσύ φοράς κουκούλα στο μυαλό;
ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ Ελευθεροτυπία
Αναρτήσεις
0 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
Δημοσίευση σχολίου