Αυτός είναι ο πραγματικός νικητής και ας έχασε...

...και σίγουρα ο Απόστολος και η Νίκη θα είναι περήφανοι όταν μεγαλώσουν που είχαν έναν Πατέρα γεννημένο νικητή και ας μην τον γνώρισαν αρκετά καλά...

"Φίλοι επισκέπτες του futsalhellas.gr θα ήθελα αρχικά να σας ζητήσω συγνώμη για το απότομο πάγωμα της ιστοσελίδας που εδώ και 8 χρόνια περίπου σας ενημερώνει διαρκώς για τα σπουδαιότερα φουτσαλικά γεγονότα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας με υποχρεώνει να απέχω από τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες, από τις υποχρεώσεις μου στην Εθνική Ελπίδων και τον Πλάτωνα. Ως ένας σημαντικός κρίκος της κίνησης που εδώ και περίπου 10 χρόνια ονομάζεται Ελληνικό Ποδόσφαιρο Σάλας νιώθω την υποχρέωση να ενημερώσω τους υπόλοιπους κρίκους, φίλους αυτού του υπέροχου αθλήματος, σχετικά με την κατάσταση της υγείας μου:

«διανύω την δεύτερη...


εβδομάδα χημειοθεραπείας (μου απομένουν άλλες 6) προσπαθώντας να καταπολεμήσω ένα αδενοκαρκίνωμα στον οισοφάγο».

Θα ήθελα να ευχαριστήσω αμέτρητους φίλους του ποδοσφαίρου σάλας για την συμπαράσταση που μου έδειξαν και συνεχίζουν να μου δείχνουν, ο καθένας με το τρόπο του. Χίλια ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

Το χρονικό του πολέμου :

- ένας πόνος στη γάμπα που έμοιαζε σαν από κλωτσιά στο ποδόσφαιρο, μια ζαλάδα στο χώρο της εργασίας μου και ένα τριήμερος πυρετός ήταν τρία προειδοποιητικά καμπανάκια περί το τέλος Ιανουαρίου – αρχές Φεβρουαρίου, στα οποία δεν έδωσα σημασία.
- στις 16 Φεβρουαρίου επέστρεψα από την Μαδρίτη (2ο συνέδριο της ΟΥΕΦΑ για το φούτσαλ). Την ίδια νύχτα και για τρεις ημέρες περίπου ταλαιπωρήθηκα από ένα φυσιολογικό δυνατό κρυολόγημα (πυρετό, ρινική καταρροή και ενόχληση στο λαιμό)
- μετά την υποχώρησή του μου παρέμειναν καθημερινά ανεξήγητα δέκατα ενώ ταυτόχρονα εμφανίστηκε ένας περίεργος πόνος στο αριστερό χέρι (δεν έμοιαζε με θλάση) συνοδευόμενος από ελαφρύ πρήξιμο και ερεθισμό (κόκκινο χρώμα και ζέστη).
- στις 22 Φεβρουάριου αφού συνεννοήθηκα τηλεφωνικά με τον κο Βαρδαλά και τον κο Οικονομίδη σχετικά με τις επόμενες 2 συγκεντρώσεις της Εθνικής Ελπίδων, πέρασα προληπτικά από τα εξωτερικά ιατρεία του ιατρικού κέντρου με σκοπό να ελέγξω το χέρι μου και να επιστρέψω γρήγορα στο σπίτι για να παρακολουθήσω την μάχη της Τσέλσι με την Μπαρτσελόνα. Τελικά τον αγώνα τον παρακολούθησα από το δωμάτιο 925 του νοσοκομείου αφού το πρόβλημα στο χέρι θεωρήθηκε κάποια μόλυνση η οποία θα μπορούσε να μου δημιουργήσει πρόβλημα.
- την επομένη μου διαγνώστηκαν 2 θρομβώσεις στο χέρι και μία στο πόδι (ο πόνος στη γάμπα). Επίσης έγινε φανερή μια μη φυσιολογική παραγωγή στο αίμα μου (υψηλά λευκά και μεγάλης διάστασης ερυθρά) η οποία ήταν η αιτία δημιουργίας των θρομβώσεων. Τα σενάρια ήταν δύο: ή υπάρχει κάποιο αιματολογικό πρόβλημα ή κάποια φλεγμονή δημιουργεί την αναστάτωση στο αίμα κι αυτή προξενεί τις θρομβώσεις. Μου ήταν ακατανόητο να δεχτώ τις θρομβώσεις αφού πρόσεχα την διατροφή μου, δεν έπινα οινοπνευματώδη ενώ αν μου έδιναν ένα τσιγάρο θα το κρατούσα σαν στυλό αφού δεν έχω καπνίσει ποτέ μα ποτέ στη ζωή μου. Ήταν φυσικό να αρχίσω να ανησυχώ.
- μετά από μια μακριά σειρά εξετάσεων στις 2 Μαρτίου αποκλείστηκε το αιματολογικό πρόβλημα και την επομένη (10η ημέρα νοσηλείας !) με μια απλή γαστροσκόπηση ανακαλύφθηκε ένας πολύποδας στον οισοφάγο ο οποίος λίγες ημέρες αργότερα, μετά την βιοψία, ονομάστηκε «αδενοκαρκίνομα οισοφάγου».
- στις 9 Μαρτίου με δικιά μου πρωτοβουλία πήρα εξιτήριο και βγήκα από το νοσοκομείο.
- στις 12 Μαρτίου γιόρτασα μαζί με την οικογένειά μου τα 42α γενέθλιά μου και την επομένη ακριβώς τα 5α γενέθλια του γιου μου Απόστολου.
- τις επόμενες ημέρες τακτοποίησα σε χρόνο ρεκόρ τα διαβατήρια, τις βίζες, τα εισιτήρια τα δικά μου αλλά και των ανθρώπων που θα με συνόδευαν στην Αμερική.
- στις 17 Μαρτίου πέταξα με προορισμό το Χιούστον (Τέξας, Αμερική). Είχα ήδη κλείσει ραντεβού στο νοσοκομείο MD ANDERSON CANCER CENTER στην καλύτερη κλινική του κόσμου για την περίπτωσή μου, με τον καλύτερο γιατρό του κόσμου για το δικό μου πρόβλημα.
- κατά την περίοδο παραμονής μου στην Αμερική η φυσική μου κατάσταση δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Η ταχύτητα κίνησής μου και ο χρόνος άφιξης στους εκάστοτε προορισμούς μου είχαν άμεση εξάρτησηαπό την δύναμη αυτού που μου έσπρωχνε το καροτσάκι!!!
- ο Δόκτορας μου έδωσε ελπίδες και μου πρότεινε ένα κοκτέιλ 4ων φαρμάκων χημειοθεραπείας (τα 3 υπάρχουν στην Ελλάδα, το 4ο το έφερα από την Αμερική) και με ενθάρρυνε για να επιστρέψω αμέσως στην Ελλάδα και να εμπιστευθώ έναν Έλληνα ογκολόγο στο Υγεία, από τους καλύτερους στον κόσμο (ήταν μέχρι πριν 2 χρόνια στο Χιούστον) και στον οποίο θα έστελνε όλες τις οδηγίες.
- στις 26 Μαρτίου Κυριακή επέστρεψα και την επομένη νοσηλεύτηκα και ξεκίνησα την πρώτη επίθεση χημειοθεραπείας. Θα ακολουθήσουν άλλες 3 επιθέσεις ανά διαστήματα 2 εβδομάδων η κάθε μια. Μετά, περί το τέλος Μαΐου θα επισκεφτώ ξανά το Χιούστον για το επανέλεγχο.

Δεν είναι μια πάλη, μια μάχη ή ένας ποδοσφαιρικός αγώνας, όπου και τα δύο μέρη στο τέλος παραμένουν όρθια. Δεν είναι ένας πόλεμος με ένα κατακτητή και ένα κατακτημένο. Πρόκειται για ένα πόλεμο που έχει πλέον προχωρήσει για τα καλά, που ξεκίνησε εδώ και 6 μήνες (σύμφωνα με τα λεγόμενα των γιατρών) και στο οποίο εγώ συμμετέχω μονάχα εδώ και λίγες ημέρες. Δεν αρκεί μόνο να βγάλει έναν νικητή, πρέπει να βγάλει έναν ζωντανό και έναν πεθαμένο! Ή εμένα ή εκείνον ! Μεσαίες λύσεις δεν υπάρχουν. Στην ψυχολογία μου θα άξιζε να αναφερθώ αλλά θα χρειαζόμουν πολλές σελίδες ... ίσως σε μια άλλη ευκαιρία. Ο Λανς Άρμστρονγκ είπε ότι «αυτό το μαραφέτι διάλεξε λάθος σώμα για να κάνει τα τερτίπια του» κι εγώ καλούμαι να αποδείξω ακριβώς το ίδιο.

Ωστόσο στο μυαλό μου κυριαρχεί μια μοναδική ευχή: να ζήσω 99 χρόνια και δίπλα στην γυναίκα μου να καμαρώνω τα δυο αγγελούδια μου Απόστολο και Νίκη.

Δημήτρης Νικολάου

troktiko

Ο Δημήτρης Νικολάου «έφυγε» σε ηλικία 43 ετών, νικημένος από τον καρκίνο