Μπαμ ηκούσθη στον αέρα... (και επι γης ειρήνη)

Μία από τις τελευταίες μόδες της ειδησεογραφίας, αυτές τις μέρες, είναι να μετράμε αδέσποτες. Πέφτουν οι σφαίρες σαν το χαλάζι (και η παγωμένη Ελλάδα αναστενάζει).Εχω χάσει τον λογαριασμό: δεν υπάρχει δελτίο ειδήσεων τις τελευταίες ημέρες που να μην αναφέρει και από ένα-δυο άσχετα μπαμ μπουμ στην Αθήνα. Στο κέντρο. Στου Γουδή. Στον προαστιακό. Στου Ψυρρή, καταμεσής του δρόμου.

Τα γεγονότα, είναι πέρα για πέρα αληθινά: Εδώ και χρόνια, κάθε νύχτα, και μερικές φορές μέρα μεσημέρι, πέφτουν πυροβολισμοί: Είναι τόσο συνηθισμένο το φαινόμενο (συμμορίες, μεθυσμένοι, τζάμπα μάγκες, ξεκαθαρίσματα) που, ενώ οι αρμόδιοι συντάκτες τα αναφέρουν επιμελώς, είναι ζήτημα αν ένα στα δέκα «μπαμ» βρίσκει τον δρόμο του προς τα δέκα λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούν.
Αυτό που... συμβαίνει είναι ότι τα αυτιά της κοινής γνώμης δείχνουν να είναι πιο ευαίσθητα, ειδικά μετά τον τελευταίο πυροβολισμό, τον μοιραίο, που συγκλόνισε τη χώρα. Μπορεί να ακουστώ κυνική, αλλά το θέμα «σφαίρες» πουλάει.

Μακάρι η ευαισθησία μας να διαρκέσει. Να αντιδρούμε και οι αρχές και οι πολίτες. Να προβληματιζόμαστε. Τι ήταν αυτό το μπαμ; Ξεκαθάρισμα; Να βρούνε ποιοι ξεκαθαρίζουν τι και να τους μαζέψουν, κι αυτούς και τα κουμπούρια τους. Τι ήταν το μπουμ; Αλλοδαποί που κάνουν σκοποβολή κοντά στις γραμμές του προαστιακού; Η εξήγηση κρίνεται απαράδεκτη - ρωτήστε και τη γυναίκα που κόντεψε να κρεπάρει, ολομόναχη στο βαγόνι που το χτύπησε η σφαίρα.

Φοβάμαι όμως ότι όλη αυτή η επιφυλακή, αυτό το ενδιαφέρον των πολιτών, σύντομα θα σβήσει. Ο υπόκοσμος θα λύνει τις διαφορές του, οι «αλλοδαποί» θα αλληλοεξοντώνονται με την ησυχία τους, κι ένα μπαμ από πυροβόλο όπλο σύντομα θα ενταχθεί και πάλι στην αστυνομική ρουτίνα, ανάξιο λόγου αναφοράς. Κι εμείς θα μείνουμε μακάριοι στη λησμονιά μας, μέχρι τον επόμενο κρότο που θα μας βγάλει από τον λήθαργό μας.
Γράφει η Ρίκα Βαγιάνη στο το Έθνος.