Η νεροποντή των δημοσκοπήσεων

Η «γλώσσα δεν είναι ποτέ αθώα», έλεγε ο Ρολάν Μπαρτ. Αντιλαμβάνεται κανείς πόσο «αθώα» είναι η «γλώσσα» των δημοσκοπήσεων. Είναι τόσο «αθώα», όσο αθώοι είναι οι «νταβατζήδες», οι οποίοι έχουν υποκαταστήσει την πολιτική με την «πολιτική» των δημοσκοπήσεων.

Οι δημοκρατικές ελευθερίες, ακόμα και αυτά τα υπολείμματα της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, δολοφονούνται ανελέητα και καθημερινά από το τηλεθέαμα της «δημοκρατίας» της βολιδοσκόπησης, δηλαδή από τα ΜΜΕ και τους ισχυρούς οικονομικούς σπόνσορες: Από την άμεση και αγοραία «πολιτική» των «νταβάδων» και των «νονών» της κοινωνίας.

Το κοινοβούλιο, τα κόμματα, ολόκληρο το θεσμικό καθεστώς, με δύο λόγια όλο το πολιτικό σύμπαν, έχουν υποκατασταθεί από τη «δημοκρατία» της βολιδοσκόπησης και το τελετουργικό της θέαμα.

Ζούμε τη δικτατορία της... δολοφονίας της σκέψης και της πολιτικής. Μια δικτατορία που κατασκευάζει και προβάλλει τις «πολιτικές» των οικονομικών και πολιτικών μας δυναστών…
Εξ ορισμού, συνεπώς η «γλώσσα» των Γκάλοπ αποτελεί το πλέον δόλιο, ασύδοτο και αποκρουστικό τέχνασμα των ισχυρών του χρήματος και των προπαγανδιστών τους. Ένα τέχνασμα που αποτελεί τη συνισταμένη της βλακώδους διαφημιστικής προπαγάνδας προς το μέσο εκλογέα, αλλά και του τηλεοπτικού μας βιασμού.
Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς, πόσο αντιστέκεται η ελληνική κοινωνία, όταν καθημερινά και ανηλεώς βομβαρδίζεται από δημοσκοπήσεις.
Δεν θα υπήρχε λόγος να υπάρχει αυτή η κατακλυσμιαία, καθημερινή νεροποντή των δημοσκοπήσεων, αν είχαν χειραγωγηθεί οι Έλληνες πολίτες στους σχεδιασμούς των «νταβάδων».

Αυτός ο άγριος, συστηματικός και καθημερινός δημοσκοπικός βιασμός της «κοινής γνώμης» αποδεικνύει περίτρανα ότι η ελληνική κοινωνία δεν έχει ακόμα υποταχθεί στις «ορέξεις» των «καρχαριών».

Αποκαλύπτει, ωστόσο, και κάτι άλλο: Ότι οι δημοσκοπήσεις αυτές δεν είναι απλώς κάλπικες, αλλά αναδίδουν και την «αγωνία» των κατασκευαστών τους. Μια νευρική αγωνία που οδηγεί τους «κατασκευαστές» σε αλλοπρόσαλλους και αντιφατικούς δείκτες.
Ξαφνικά ανεβοκατεβαίνουν οι «δείκτες», ανεβαίνουν και κατεβαίνουν θεαματικά, σε ελάχιστα χρονικά όρια, τα ποσοστά των κομμάτων, εμφανίζονται νέα σχήματα, παντελώς ανύπαρκτα κοινωνικά και πολιτικά, με ισχυρά ποσοστά και πολλά τέτοια φαιδρά.

Αυτές οι καθημερινές, καταιγιστικές δημοσκοπήσεις έχουν τινάξει κυριολεκτικά στον αέρα όλες τις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες.
Εμφανίζουν θεαματικές αλλαγές στην «κοινή γνώμη», χωρίς να υπάρχει καμία στοιχειώδη αντιστοιχία στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα. Χωρίς να υπάρχει και η πιο υποτυπώδης κοινωνική και πολιτική δράση των κομμάτων και των σχημάτων που «ξεφυτρώνουν» ξαφνικά. Το αντίθετο: Όσο παράλυτα είναι τα κομματικά σχήματα, όσο ανύπαρκτη είναι πολιτική δράση, τόσο και ανεβαίνουν…

Παράδειγμα ο ΓΑΠ. Πάνω σε ποια κοινωνική και πολιτική βάση και δράση, κάλυψε το ΠΑΣΟΚ τα εκλογικά κενά και εξοβελίστηκε στα …ύψη;
Πάνω σε ποια κοινωνική και πολιτική δυναμική ανεβοκατεβαίνει, σαν ασανσέρ, ο ΣΥΡΙΖΑ; Πάνω σε ποια δυναμική και δράση εμφανίζονται με «ισχυρά» ποσοστά οι παρεούλες των διάφορων «φιλελεύθερων», «οικολόγων» κ.λπ.;
ΟΥΔΕΙΣ, απ’ όλους αυτούς κινείται στην κοινωνία και όμως ζούνε και αναπτύσσονται σαν επιδημία…
Ο Γιωργάκης, που για μισό ΠΑΣΟΚ έχει τη μισητή «στάμπα» του αμερικανοτσολιά, «αναπτύσσεται» σε μια χώρα που πάνω από το 85% του λαού τρέφει σφοδρό αντιαμερικανισμό!!!

Αυτό το όργιο των καθημερινών δημοσκοπήσεων δεν είναι απλώς ένα όργιο απάτης, αλλά αποτυπώνει και τα αγωνιώδη παιχνίδια των «νταβάδων»: δεν τους βγαίνουν ακόμα τα σχέδια και τα σενάρια που απεργάζονται…
Και δεν θα τους βγούνε. Ο ελληνικός λαός δεν είναι τόσο «βλίτο», όσο θέλουν να πιστεύουν οι «βιαστές» του…

Υ.Γ Όποιος δεν θέλει να είναι το φερέφωνο του ισχυρού ΔΕΝ πρέπει ΚΑΙ να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τον εαυτό του!

από resaltomag

το βρήκα στο citypress-gr