Ρουβίτσα

ΠΛΗΡΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗ. Ολοκληρωτική, εσωτερική καταστροφή. Τίποτα δεν πέθανε, τίποτα δεν τελείωσε. Από τα παιδιά του Ιnternet cafe η σπίθα της ελπίδας. Μια σφαίρα ήταν αρκετή για να τα ξυπνήσει από τον λήθαργο και την καφενόβια ζωή.

Το κύτταρο δεν λέει να υποταχθεί. Και όταν φτάσει κανείς στο χείλος της καταστροφής τότε μέσα του συντελείται μεγάλη αλλαγή. Μέσα σε μερικές μέρες γκρεμίστηκαν προκαταλήψεις και μαύρες προβλέψεις. Εμείς του Πολυτεχνείου οι καλοί. Τα παιδιά της γενιάς του Χ οι αφασικοί. Με αυτό το πλευρό να κοιμόμαστε.

Γιατί αγαπητέ μου, το... πρόβλημα δεν είναι η αδιαφορία της Νέας Γενιάς. Είναι η μυωπία της δικής μας ματιάς. Εμείς χωρίς ανησυχία. Εμείς χωρίς τόλμη και προσδοκία. Εμείς χωρίς αγώνα και αισιοδοξία. Εμείς με τρόμο, ασφάλεια και βολική ρουτίνα. Εμείς στον καναπέ και την γκρίνια. Επειδή το μέσα μας αργοπεθαίνει, θέλουμε να πιστεύουμε και ότι το όνειρο πεθαίνει. Τίποτα δεν αποκλείεται.
Από μια Ρουβίτσα να βγει Ρόζα Λούξεμπουργκ στην Ελλαδίτσα!
Δημήτρης Δανίκας από τα NEA