Πως σας κλέβουν χωρίς να το καταλάβετε

Δεν ξέρω τι είναι πιο θεαματικό. Η εκλογή του Obama, ή η φαινομενική ηρεμία στις αγορές. Το πρώτο είναι Δημοκρατία και πολύτιμη ψευδαίσθηση που με συγκινεί. Το δεύτερο είναι αγορές. Τις οποίες ακόμα να τις καταλάβω.

Ο Γενικός Δείκτης στην Αθήνα με έχει κουφάνει. Προφανώς έκανα λάθος όταν προέβλεψα 1204 και τέτοια. Αν με είχατε ακούσει θα είχατε χάσει τα λεφτά σας και θα τα είχε κάποιος άλλος. Συμπέρασμα: Μην δέχεστε ποτέ επενδυτικές συμβουλές τέτοιου είδους. ΠΟΤΕ! Στην καλύτερη περίπτωση, κάποιος αφελής σας παρασύρει. Στην χειρότερη σας κλέβει.

Ο Harry Markowitz γεννήθηκε το 1927 στο Chicago, σπούδασε Φυσική, Φιλοσοφία και Οικονομικά, και έχει γράψει «το βιβλίο» για χαρτοφυλάκια και επενδύσεις και έχει πάρει και ένα Νόμπελ το ‘90. Δεν μπορώ να σας πω τι είπε, αν και θα το βρείτε εύκολα στο διαδίκτυο και την βιβλιογραφία. Θα σας πω τι θυμάμαι από το σχολείο και από τις εφαρμογές των θεωριών του.

Από μία επένδυση, περιμένεις... μια απόδοση. Για αυτό επενδύεις. Μία επένδυση έχει ρίσκο. Και η απόδοση μετριέται, και το ρίσκο. Το ρίσκο είναι ωστόσο πονηρό, γιατί μετριέται με όρους στατιστικής που πρέπει να είσαι τίμιος μαθηματικός για να μην σε κοροϊδέψουν. Χοντρικά, υψηλή απόδοση έχει και υψηλό ρίσκο.Ο σωστός επενδυτής, επενδύει σε μία επένδυση, ή σε ένα χαρτοφυλάκιο επενδύσεων που δεν πρέπει έχει περισσότερο ρίσκο από αυτό που αναλογεί στην αναμενόμενη απόδοση, Ή, πιο σωστά, που δεν επιδέχεται περισσότερη διασπορά (δηλαδή μείωση) ρίσκου από αυτήν που ήδη έχει. Αυτό είναι ένα αποτελεσματικό χαρτοφυλάκιο. Μας λέει δηλαδή με πολλά μαθηματικά, την εξειδικευμένη εκδοχή του «μην βάζεις όλα τα αυγά σε ένα καλάθι».Οι πονηρές κλοπές, οι ύπουλες απάτες, τα δομημένα ομόλογα, είναι όταν ένα επενδυτικό προϊόν έχει μεγαλύτερο ρίσκο από αυτό που αντιστοιχεί στην αναμενόμενη απόδοση της απάτης. Αυτός που το σχεδιάζει και το πουλάει, το ξέρει. Εσύ που το αγοράζεις δεν το ξέρεις. Δεν μπορώ να δώσω παράδειγμα με τα δομημένα γιατί είναι τόσο πολύπλοκα, που μόνο ένας- δύο treasurers στην Ελλάδα ξέρουν να τα αξιολογήσουν, τον έναν τον έχω χάσει και ο άλλος δεν μου μιλάει. Θα σας δώσω ένα άλλο παράδειγμα: Τα Ρωσικά ομόλογα του 1992-93. Όλοι οι Αθηναίοι τα ήθελαν γιατί είχαν απόδοση 20% ή δεν θυμάμαι πόσο %. Λάθος. Με βάση το δημοσιευμένο rating και για κάποιον επιμελή, η απόδοση θα έπρεπε να είναι 50% ή 60%. Έτσι σας κλέβουν.Ένας άλλος τρόπος κλοπής είναι με τα δικαιώματα προαίρεσης. Π.χ. Το Δημόσιο βάζει λεφτά στις προβληματικές τράπεζες έναντι προνομιούχων μετοχών με 10% κουπόνι. Μπράααβο… Η Τράπεζα κλέβει το Δημόσιο (1) επειδή η «προνομιούχος » είναι μπαγκατέλα, β’ κατηγορίας, (2) γιατί η προνομιούχος είναι callable δηλαδή η τράπεζα έχει το μονομερές δικαίωμα προαίρεσης, να αγοράσει πίσω τις προνομιούχες. Πείτε το αυτό στον Υπουργό, γιατί στο Πανεπιστήμιο μάλλον το έχασε κι αυτό το μάθημα.Δεν θα σας πω τι κάνουν τα πετρέλαια και ο χρυσός και τα δολάρια γιατί, τώρα πια μάθατε να τα βρίσκετε μόνοι σας… Πιστεύω ότι σε ύφεση, με ή χωρίς πληθωρισμό, οι αγορές πέφτουν. Ο Harry Markowitz είπε πολύ απλά, ότι η κρίση έγινε επειδή υποτιμήθηκε (εσκεμμένα, ή από άγνοια) το ρίσκο στις επενδύσεις των τελευταίων ετών. Πρώτος Νόμος της Θερμοδυναμικής: No free lunch.

ΔΠ

antinews