«Περνάω και μόνη μου καλά»

Οι γυναίκες ζητούν πια διαζύγιο και ένας στους τέσσερις γάμους διαλύεται.

«Και τα δύο φύλα έχουν χάσει τον ρόλο τους. Οι άντρες έχουν πάψει να έχουν τον πρωταρχικό ρόλο στη λύση των οικονομικών του σπιτιού, αφού οι γυναίκες συνεισφέρουν τα ίδια στις περισσότερες περιπτώσεις. Γιατί να μείνει μια γυναίκα σε έναν προβληματικό γάμο αν μπορεί να ζήσει καλύτερα μόνη της;».

Η κ. Άννα Κωνσταντίνου, ιδιωτική υπάλληλος, 45 ετών, είναι μητέρα δύο παιδιών και διαζευγμένη. Δίνοντας τη δική της ερμηνεία στην αύξηση των διαζυγίων τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα λέει: «Οι γυναίκες είναι γνωστό ότι από τη στιγμή που βγήκαμε στην παραγωγή και ανεξαρτητοποιηθήκαμε οικονομικά αρχίσαμε να διεκδικούμε περισσότερα για τον εαυτό μας. Σήμερα απαιτούμε περισσότερα για μας μέσα σε έναν γάμο αφού εργαζόμαστε όχι μόνο έξω αλλά και μέσα στο σπίτι. Οι περισσότερες γυναίκες, αν και εργαζόμενες σκληρά, κουβαλούν και το επιπλέον φορτίο της φροντίδας του νοικοκυριού».

Σημειώνει ότι αφοσιώθηκε... στα παιδιά της και για τον λόγο αυτό, όπως λέει, σταμάτησε να δουλεύει. «Βγήκα πάλι στην αγορά εργασίας όταν τα παιδιά πήγαν σχολείο. Τώρα σκέφτομαι ότι τα προβλήματα στον γάμο μου ξεκίνησαν όταν άρχισα να δουλεύω. Ίσως τότε αισθάνθηκα πιο δυνατή και ανεξάρτητη και διεκδίκησα περισσότερα. Δεν ξέρω όμως αν υπήρχε ισορροπία ανάμεσα στις απαιτήσεις και στις “παροχές” μου. Δεν είμαι σίγουρη ότι έδινα και δεν απαιτούσα μόνο. Όταν είσαι μέσα στο πρόβλημα, όταν το αντιμετωπίζεις, είναι δύσκολο να βλέπεις την πραγματική διάστασή του. Το σίγουρο είναι ότι ένας γάμος “απαιτεί” δύο, όπως και ένα διαζύγιο».

Σύμφωνα με την έρευνα που έκανε το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, υπολογίζεται ότι στις ημέρες μας 1 στους 4 γάμους καταλήγει σε διαζύγιο. Η αύξηση του ποσοστού των διαζυγίων είναι μεγάλη, αν αναλογιστεί κανείς ότι στη δεκαετία του ΄80 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 1 στους 10 γάμους. Επιπλέον, υπολογίζεται ότι το 2010 περίπου 1 στους 2 γάμους θα οδηγείται σε διαζύγιο.

Η πρώτη κρίση
Η κρίσιμη περίοδος για τους περισσότερους γάμους είναι όταν το ζευγάρι φτάνει στην ηλικία μεταξύ 40 και 50, οπότε έρχεται η πρώτη κρίση της μέσης ηλικίας: «Τι έκανα, τι δεν έκανα στη ζωή μου» και ο προβληματισμός «τι κάνω από εδώ και πέρα». Το 66% των διαζυγίων γίνονται πράξη σε αυτή την ηλικία, όταν έχουν μεγαλώσει λίγο τα παιδιά και θεωρητικά θα μπορούσαν να χαρούν πια τη ζωή τους ως ζευγάρι. Η έξοδος των παιδιών από το σπίτι είναι συχνά σημαντική αφορμή για την κρίση της συζυγικής σχέσης.

«Σήμερα ούτε ο γάμος ούτε το διαζύγιο έχει τόση βαρύτητα. Εάν η απόφαση για διαζύγιο είναι συνειδητή και λαμβάνεται ύστερα από ειλικρινή σκέψη για τις προσωπικές ανάγκες του καθενός, τότε η ζωή μετά είναι πολύ καλή» λέει η Αθανασία Λιάσκου, ιδιωτική υπάλληλος, 41 ετών, διαζευγμένη εδώ και πέντε χρόνια.
ta-nea