Κρίση: Οι Κυρίαρχες τάσεις.

Αυτό που παίζεται με την κρίση σήμερα περιγράφεται ως εξής:

1.Κυριαρχούν ακόμη οι νεοφιλελεύθεροι οι οποίοι οδηγούν τα κράτη σε μοναχική αντιμετώπιση της κρίσης.Το αποτέλεσμα είναι τα κράτη να εμφανίζονται μεταξύ τους ανταγωνιστικά.

Τρανταχτό παράδειγμα η διαφαινόμενη πρόθεση του Γκ. Μπραουν να κατεβάσει τον ΦΠΑ στην Αγγλία. Ένα τέτοιο μέτρο θα μεταφέρει τα λιγοστά διαθέσιμα κεφαλαία στην αγορά της Αγγλίας που θα γίνει φθηνότερη.
Ποιο χαρακτηριστικό είναι ότι εάν στην Ελλάδα έπεφτε ο ΦΠΑ κατά 2 μονάδες, η «φθήνια» στον τουρισμό (πχ) θα οδηγούσε τους τουρίστες στο να έρθουν στην Ελλάδα αντί άλλων χωρών.

Κυριαρχεί ακόμη η αντίληψη ότι... η αγορά θα αυτορυθμιστεί, ενώ έχει γίνει αποδεκτό ότι θα υπάρξουν απώλειες σε κάποια τμήματα των κοινωνιών. Έτσι όλες οι κυβερνήσεις κατά μόνας προσπαθούν να μειώσουν το πολιτικό κόστος που θα δημιουργηθεί εις βάρος τους από τις απώλειες.
Τρανταχτό παράδειγμα εδώ η δέσμευση ΟΜΠΑΜΑ για 2.5 εκ. νέες θέσεις εργασίας ή τα μέτρα για την φτώχεια σε κάποια κράτη.
Στον αντίποδα οι Σοσιαλιστές παγκοσμίως μιλούν και προτείνουν να βάλουμε λίγο περισσότερο «Συμπεριφοριστική ηθική» στο καπιταλισμό και δεσμεύονται να το επιβάλουν αυτό με μέτρα νόμους και ψηφίσματα.

Την ίδια στιγμή μη αντιπροσωπευτικοί θεσμοί όπως το G8 ή το G20 αποφασίζουν για τις τύχες του πλανήτη και αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά το αξίωμα πλούτος = εξουσία!

ΑΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΤΑΣΕΙΣ

Ως Συμπέρασμα προκύπτει ότι αυτές οι δυο τάσεις θα ζυμωθούν θα αναβαθμιστεί ο ρόλος των σοσιαλιστών ανά τον κόσμο. Ο καπιταλισμός θα προχωρήσει και θα γίνεις λίγο ποιο πράσινος, ενώ το μοτο που θα μοιάζει να επικαλύπτει όλα τα παραπάνω είναι το:
Αν δεν μπορείς να έχεις λεφτά στο καπιταλισμό, ψάξε να δεις που λείπει η Δημοκρατία!

2. Την ίδια στιγμή θα μπορούσε να στηθεί μια κάθετη διαχωριστική γραμμή στην οικονομία και να γίνει πολιτική εκμετάλλευση αυτής. Διαχωρισμός μεταξύ πραγματικής και εικονικής οικονομίας.
Εδώ και χρόνια οι πρώτοι πραγματιστές πληρώνουν τα καπρίτσια των εικονιστών ενώ πολλά από τα προβλήματα που ζούμε οφείλονται στην ανεξέλεγκτη δράση των τελευταίων.
Αυτό ο διαχωρισμός θα μπορούσε εν αγγίξει τους νέους και τους λεγόμενους «μη προνομιούχους» και να αποτελέσει κεφαλαιώδες ζήτημα τα επόμενα χρόνια.

Ενώ ερώτημα είναι εάν θα υπάρξουν ανατρεπτικές δυνάμεις και τι θα κάνουν αυτές όταν αντιληφθούν το φαινόμενο. Εύχομαι να υπάρξουν για χάρη του διαλόγου

Θα ήθελα να βοηθήσω τον προβληματισμό και να δώσω «κλότσο στο κουβάρι να κυλήσει… παραμύθι να αρχίνισει» και να έχω κάτι να προτείνω πέρα από τις διαπιστώσεις.

Χρειαζόμαστε όλοι βοήθεια όμως για την επεξεργασία ενός άλλου συστήματος και νομίζω ότι οι νέοι εδώ έχουν το λόγο. Πρέπει να οργανώσουμε μια συνδιάσκεψη σε ένα στάδιο, όλοι οι νεολαιίστικοι φορείς, οργανώσεις, πολιτικές νεολαίες κλπ. Πριν από αυτό να έχει γίνει προεργασία
Αλλιώς θα είναι Μάταιο κανείς να περιμένει να αλλάξει ο κόσμος από αυτούς που το έφεραν σε αυτά τα χάλια και το μόνο που θέλουν πια είναι προστατευόσουν τα κέρδη τους.

Αν δεν μπορείς να έχεις λεφτά ψάξε να δεις που λείπει η Δημοκρατία.
Γιάννης Παπαϊωάννου