Κάτω από τον πήχη των προσδοκιών των βουλευτών της ΝΔ, των συνδικαλιστικών φορέων αλλά και των κοινωνικών ομάδων «πέρασε» και πάλι ο πρωθυπουργός, ο οποίος -παρά τις περί του αντιθέτου προαναγγελίες- αποφεύγει να μιλήσει για συγκεκριμένα μέτρα που θα ανακουφίσουν τους οικονομικά ασθενέστερους. Ο κ. Καραμανλής επέλεξε να αξιοποιήσει τη χθεσινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, προκειμένου:
- Να πολώσει το πολιτικό κλίμα, μέσω μια ευθείας επίθεσης που εξαπέλυσε εναντίον του ΠΑΣΟΚ και με στόχο να ανεβάσει τα ποσοστά συσπείρωσης των ψηφοφόρων του.
- Να θέσει ουσιαστικά το δίλημμα των επόμενων εκλογών, κάνοντας λόγο για υπευθυνότητα και ανευθυνότητα στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης
- Να αφήσει αιχμές κατά των συνδικαλιστικών ηγεσιών, λέγοντας ότι δεν θα πρέπει «να καταφεύγουν στην πίεση της κοινωνίας για τα προνόμια ορισμένων, βάζοντας σε κίνδυνο την εργασία πολλών άλλων».
Ο πρωθυπουργός, αφού... επανέλαβε τις γενικόλογες υποσχέσεις ότι ο ίδιος γνωρίζει τα προβλήματα και ότι θα υπάρξει ειδική μέριμνα για όσους έχουν πραγματικά ανάγκη και αφού εξήγγειλε για ακόμη μία φορά την καταβολή επιδόματος θέρμανσης και την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων και των χαμηλόμισθων μέσω του «Ταμείου κατά της Φτώχειας», εξαπέλυσε ευθεία πίεση στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο και κατηγόρησε για λαϊκισμό και ανευθυνότητα.
«Ξέρουμε πολύ καλά», είπε χαρακτηριστικά, «ότι οι λύσεις δεν βρίσκονται ούτε μέσα από ακραίες κρατικίστικες αντιλήψεις, ούτε μέσα από νεοφιλελεύθερες εμμονές. Δεν βρίσκονται σε ξεπερασμένες ιδεοληψίες. Δεν βρίσκονται βεβαίως στον ανεύθυνο λαϊκισμό». «Ο τόπος χρειάζεται άμιλλα υπευθυνότητας και όχι δημοκοπίας. Χρειάζεται σοβαρότητα και όχι επιπολαιότητα», συμπλήρωσε.
Στη συνέχεια επιχείρησε να αποδομήσει την αντιπολιτευτική τακτική του ΠΑΣΟΚ και τα επιχειρήματα που προβάλλει ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, λέγοντας ότι «κάποιοι επιχειρούν να εκμεταλλευτούν την κρίση για ιδιοτελείς σκοπιμότητες. Κάποιοι επιμένουν να καταφεύγουν στη δημαγωγία. Αποδεικνύονται μόνιμοι εκφραστές της αντίδρασης, της ισοπέδωσης, της καθήλωσης. Αποδεικνύονται διαχρονικοί δημοκόποι που διαψεύδονται συνεχώς».
Προεκλογικό χρώμα
Η ομιλία του κ. Καραμανλή είχε -για πρώτη φορά- και έντονο προεκλογικό χρώμα, καθώς επέλεξε να μιλήσει για το διακύβευμα της επόμενης κρίσιμης χρονικής περιόδου. «Το διακύβευμα σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι η υπευθυνότητα. Είναι αδιανόητο, ειδικά σε αυτές τις περιστάσεις, οτιδήποτε άλλο. Δεν έχουμε -η Ελλάδα δεν έχει-αυτή την πολυτέλεια».
«Αυτό που θα ορίσει τελικά τις επιλογές της κοινωνίας», προσέθεσε, «είναι η σύγκριση ανάμεσα στην υπευθυνότητα και την ανευθυνότητα. Αυτός που κερδίζει τελικά την εμπιστοσύνη του κόσμου δεν είναι εκείνος που τάζει περισσότερα! Είναι εκείνος που μπορεί να βγάλει τη χώρα, με ασφάλεια, με προοπτική, από το εκρηκτικό τοπίο της διεθνούς κρίσης».
Τέλος, αναφερόμενος στους βουλευτές της ΝΔ που επικρίνουν τον υπουργό Οικονομίας και ζητούν την αλλαγή πολιτικής, επεσήμανε: «Ολοι έχουμε την ίδια αίσθηση κοινωνικής ευθύνης. Κανένας δεν αγνοεί τις ανάγκες που έχει ο τόπος, και οι άνθρωποι γύρω μας. Ο στόχος όλων είναι κοινός».
Γ. ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ
Υπερασπίστηκε την οικονομική πολιτική
Την πολιτική που ακολουθεί υπερασπίστηκε ο Γ. Αλογοσκούφης, μιλώντας χθες στην ΚΟ της ΝΔ. Παράλληλα εξαπέλυσε ευθείες βολές εναντίον του ΠΑΣΟΚ αλλά και των συνδικαλιστών, που ζητούν τη λήψη φιλολαϊκών μέτρων εδώ και τώρα. Ο κ. Αλογοσκούφης έκανε λόγο για ανευθυνότητα και λαϊκισμό, αναφερόμενος ειδικά στην αντιπολίτευση.
«Ολοι θα θέλαμε», τόνισε, «να έχουμε τους πόρους για να ικανοποιήσουμε ανάγκες, που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι δικαιολογημένες. Αλλά δεν μπορούμε να παραβλέπουμε τους πόρους που έχουμε πραγματικά. Δεν μπορούμε να παραβλέπουμε τους περιορισμούς που υπάρχουν. Δεν μπορούμε να παραβλέπουμε τις δυνατότητες της οικονομίας και το διεθνές περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί».
«Οσοι επιχειρούν να κάνουν πολιτική με γνώμονα τα πρωτοσέλιδα της επόμενης ημέρας προσφέρουν κακή υπηρεσία στον τόπο και στους πολίτες. Ας το έχουν υπόψη τους αυτό στην αντιπολίτευση», τόνισε χαρακτηριστικά. Συνεργάτες του υπουργού Οικονομίας, σχολιάζοντας αργά χθες το απόγευμα τις ερμηνείες που δόθηκαν στα λεγόμενά του, ότι τα όσα είπε αφορούσαν και τους εσωκομματικούς αντιπάλους, ανέφεραν ότι ο κ. Αλογοσκούφης αναφερόταν στην αντιπολίτευση και πως όταν έχει να πει κάτι για το εσωτερικό της ΝΔ το λέει ευθέως.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΣ ethnos
φωτο greece-salonika
Αναρτήσεις
1 μας είπαν την γνώμη τους, εσύ;:
ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΑΣ
ΟΙ ΠΡΕΠΟΛΟΓΟΙ
Μια φορά υπήρχε μια χώρα που το όνομά της ήταν Πρεποχώρα.
Ήταν η χώρα των πρεπολόγων.
Το όνομά της αυτό το είχε πάρει η χώρα και ο λαός που την κατοικούσε, από το γεγονός ότι όλοι στη χώρα αυτήν έλεγαν τι πρέπει να γίνει ώστε να διορθωθούν όσα πράγματα δεν πήγαιναν καλά σ’ αυτήν, όμως κανένας δεν τα έκανε.
Οι πρεποπολίτες μεταξύ τους μιλώντας κατακεραύνωναν με τα πρέπει τους την Πρεποπολιτεία. Έλεγαν ας πούμε: «Πρέπει ο Πρεποκαραμανλής να κυβερνήσει επιτέλους και όχι να κοιμάται». Ή: «Πρέπει να πέσουν μερικά κεφάλια». Ή: «Δεν είναι κατάσταση αυτή! Πρέπει ν’ αλλάξει!»
Και ύστερα πήγαιναν πιο ήσυχοι στα σπίτια τους.
Και τίποτα δεν άλλαζε.
Οι Πρεποδήμοι, οι Πρεπονομαρχίες, διάφορες Πρεποοργανώσεις και Πρεποεπιμελητήρια, Πρεποσύλλογοι και Πρεποοργανισμοί, κάνανε συμβούλια κάθε τόσο και ύστερα ανακοίνωναν τις αποφάσεις τους που άρχιζαν πάντοτε με ένα πρέπει. «Πρέπει να φύγει η χωματερή από την πόλη μας», «Πρέπει να δοθούν γρήγορα οι αποζημιώσεις των αγροτών και όχι όπως πέρσι που ακόμα δεν έχουν πάρει τα λεφτά τους», «Πρέπει να προσπαθήσουμε όλοι ώστε η δημοκρατία να επανέλθει στον τόπο που γεννήθηκε», «Πρέπει να δώσουμε πνοή στην πνευματικό πολιτισμό μας».
Οι πρεποϋπουργοί της χώρας το ίδιο.
Ο πρεποϋπουργός Πρεποπαιδείας έλεγε ας πούμε: «Πρέπει να αποκτήσουμε μιαν αξιόλογη Παιδεία γιατί η Παιδεία, όπως είπε και ο τάδε (διάφορα κάθε φορά ονόματα) είναι η βάσις για την ύπαρξη του έθνους και για τον σεβασμό του από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα και αυτού αλλά και της ίδιας της Πρεποχώρας μας».
Ο πρεποϋπουργός Πρεπομεταφορών: «Πρέπει να συνηθίσει ο πολίτης να μη χρησιμοποιεί το αυτοκίνητό του στο κέντρο της πόλης, αλλά να μπαίνει σ’ αυτό με τα μέσα μαζικής μεταφοράς»
Και τίποτα δεν άλλαζε.
Και κάθε υπουργός έτσι.
Το «πρέπει» είχε πάρει τη θέση του «θα», που παλιότερα ήταν τόσο συχνό στους λόγους των πρεποπολιτικών της Πρεποχώρας, ώστε είχε γίνει συνώνυμο με την εξαπάτηση του λαού με σκοπό την υφαρπαγή της ψήφου του από τον κάθε φορά υποσχόμενον πρεποπολιτικό.
Και αυτή ήταν η κατάσταση της Πρεποχώρας΄ και έκανε όμορφα τη δουλειά του το πρέπει.
Γιατί το πρέπει είναι ουδέτερο και απρόσωπο.
Και κανείς δεν θα διαφωνήσει για το ότι «πρέπει» να γίνουν όλα όσα λέγονται από τον ένα και τον άλλο ότι πρέπει να γίνουν.
Ύστερα όταν λέγεται ότι πρέπει να γίνει κάτι, αυτόματα σημαίνει αυτό ότι ο ομιλητής έχει υπόψη το θέμα-απόδειξη ότι ξέρει τι πρέπει να γίνει.
Και όλοι ησύχαζαν.
Και τίποτα δεν άλλαζε.
Γιατί κανενός στο μυαλό δεν πήγαινε να σκεφτεί ότι δεν γίνεται κάτι με το να πει κανείς ότι αυτό πρέπει να γίνει, αλλά μόνον με το να το κάνει κάποιος.
Ο λαός χρειαζόταν πολύν καιρό για να καταλάβει κάθε καινούργιο, είτε αυτό ήταν μια έννοια, ή μια ιδέα, ή μια λέξη όπως αυτή.
Οι πρεποπολιτικοί εξάλλου είχαν φτιάξει μια σειρά υποκατάστατων του πρέπει για την περίπτωση που οι πρεποπολίτες θα ένιωθαν την ειρωνεία του πρέπει. Και πρώτο στη σειρά ήταν το «Δεν είναι δυνατόν να μην γίνει…», παμψηφεί αποφασισμένο.
Όμως για τότε ακόμα τους βόλευε το πρέπει.
Αλλά πριν απ’ όλους ο πρεποπρωθυπουργός της Πρεποχώρας το χρησιμοποιούσε σε κάθε περίπτωση που ήθελε να δηλώσει κι αυτός με τη σειρά του ότι έχει υπόψη του πώς θα διορθωθούν τα πράγματα. «Πρέπει να ομονοήσουν όλα τα κόμματα για να βγούμε από τη δύσκολη κρίση στην οποία βρισκόμαστε», «η ενδοστρέφεια πρέπει να τελειώσει», «πρέπει να σκύψουμε με αγάπη πάνω στα προβλήματα των νέων»…
Αλλά και ο Πρεποπρόεδρος της Πρεποχώρας, ο πρώτος πρεποπολίτης της, κάθε φορά που μιλούσε στο λαό, πάντοτε το τι πρέπει να γίνει έλεγε. «Πρέπει να καταπολεμηθεί η φτώχεια στη χώρα μας», «πρέπει οι άρρωστοι να βρίσκουν κρεβάτι στα νοσοκομεία», «πρέπει να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά».
Και όλα θα πήγαιναν καλά σ’ αυτή τη χώρα με το να λέγεται με σαφήνεια, ειλικρίνεια και αποφασιστικότητα το τι κάθε φορά πρέπει, αν οι γείτονές της τύχαινε να μην αρκούνται στα λόγια, αλλά και να πράττουν.
Και κάποια μέρα οι πράττοντες γείτονες πήραν και από ένα κομμάτι της Πρεποχώρας και η Πρεποχώρα έμεινε το ένα τέταρτο σε έκταση από όση ήταν.
Οι λεγόμενοι Παλβανοί τής πήραν την βορειοδυτική περιοχή της που λεγόταν από εκείνους Νότιος Παλβανία, ένα νεοϊδρυμένο κράτος, τα Πκόπια, τής πήρε την Πακεδονία, μια εύφορη περιοχή στα βόρεια της Πρεποχώρας, οι Πούρκοι, ένας ανατολικά της Πρεποχώρας λαός τής πήρε τη βορειοανατολική της γωνιά που λεγόταν Πράκη, ακόμα μια κεντρική πλουτοφόρα περιοχή, την Πεσσαλία και μαζί όλα τα νησιά του λεγόμενου Παιγαίου Πελάγους ανατολικά της Πρεποχώρας, η Πιταλία τής πήρε τα δυτικά της νησιά που υπήρχαν σε ένα άλλο Πέλαγος, το λεγόμενο Πιόνιο.
Και τότε κάτι άλλαξε στην Πρεποχώρα-στις ομιλίες τους οι πρεποπολιτικοί και στις συνομιλίες τους οι πρεποπολίτες πρόσθεσαν κι ένα άλλο πρέπει-το: «πρέπει να ξαναπάρουμε τα εδάφη που μας πήραν».
Γιώργης Χολιαστός
Δημοσίευση σχολίου