Χρωστάμε τόσα πολλά;

Το ελληνικό δημόσιο οφείλει 267 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή, κάθε ένας από εμάς οφείλουμε 25.000 ευρώ. Μία τετραμελής οικογένεια αναπνέει με το βάρος 100.000 ευρώ.

Σε εποχή κρίσης, όπως η σημερινή, η δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια όλων μας είναι το ύψος των υποχρεώσεών μας. Όσα λιγότερα χρωστάμε, τόσο λιγότερο επώδυνη θα είναι για μας η κρίση. Τι συμβαίνει, όμως, στην περίπτωση εκείνη που δε μιλάμε για τον οικογενειακό μας προϋπολογισμό, αλλά για τα δημόσια οικονομικά;

Η Ελλάδα είναι υπερχρεωμένη. Αν ήταν εταιρεία και εισηγμένη σε χρηματιστήριο, το θέμα των οφειλών θα το ανέφεραν καθημερινά οι αναλυτές στις εκθέσεις τους. Είναι σαν να βλέπει κανείς τον ισολογισμό μιας εταιρείας και οι υποχρεώσεις να είναι μαρκαρισμένες με κόκκινο μαρκαδόρο.

Το ερώτημα είναι πόσο... ελεύθερη μπορεί να είναι αυτή η χώρα στο μέλλον με τόσες υποχρεώσεις. Πόση ελευθερία κινήσεων θα έχουν οι κυβερνήσεις της, όταν οι προηγούμενες θα την έχουν δέσει χειροπόδαρα σε διεθνείς οργανισμούς και τράπεζες. Η απάντηση είναι ότι θα υπάρχει τόση ελευθερία όση υπάρχει σε έναν άνθρωπο που έχει πνιγεί στα χρέη και κάνει τα αδύνατα δυνατά, για να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του.

Το καλό είναι ότι δεν είμαστε οι μόνοι στην αυλή των σιτισμένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης που οφείλουμε. Καλό επίσης είναι ότι είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι δεν κινδυνεύουμε, προς το παρόν, να γίνουμε Ισλανδία. Το κακό είναι ότι δεν ακούμε από κάποιον να έχει ένα σχέδιο, για να καλυτερεύσουμε τη θέση μας. Οι δημόσιες δαπάνες αυξάνονται συνεχώς και οι κυβερνήσεις αναζητούν τα όποια έσοδα στους συνήθεις ύποπτους, σε όσους μπορεί να συλλάβουν οι δαγκάνες των λαγωνικών των ελεγκτικών μηχανισμών της.

Έχουμε ακούσει πολλά στο παρελθόν για το χτύπημα της παραοικονομίας, για το νοικοκύρεμα των δημόσιων οικονομικών, αλλά τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είδαμε να γίνονται πράξεις. Θα πείτε ότι εδώ μας είπαν και για την επανίδρυση του κράτους και καταλήξαμε να συζητάμε για τους κουμπάρους, τα golden boys και τους τρομερούς γέροντες του Αγίου Όρους. Με τόσο πεζά θέματα θα ασχολούμαστε, όπως το πορτοφόλι μας;

Η επόμενη κυβέρνηση θα παραλάβει "καμένη γη", όπως και η σημερινή από την προηγούμενη. Στο μεταξύ το δημόσιο χρέος όλο και θα μεγαλώνει, θα μεγαλώνει, θα μεγαλώνει. Μέχρι να μας πνίξει εντελώς και να μάθουμε ότι η πατρίδα μας έχει βγει στο σφυρί. Στον πλειστηριασμό, όπως τα σπίτια των δύστυχων συμπατριωτών μας που βρίσκονται σε αδυναμία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και βρίσκονται από τη μία μέρα στην άλλη στο δρόμο...

Θανάσης Μαυρίδης απο το capital