Ένας αγανακτισμένος γονιός μιλάει για τις καταλήψεις

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

"Θα ήθελα να ρωτήσω τον κύριο που γράφει σχετικά με τις καταλήψεις στα σχολεία τα εξής: ποιος του είπε ότι έχουν το δικαίωμα κάποιοι μαθητές να εμποδίζουν τους υπολοίπους να κάνουν μάθημα; Ποιος του είπε ότι έχουν δικαίωμα να βάζουν λουκέτο σε ένα κτίριο, για την κατασκευή και τη λειτουργία του οποίου έχουν πληρώσει όλοι οι ενήλικοι Έλληνες με σκοπό να μορφωθούν τα παιδιά τους; Τι δυσβάσταχτα και φοβερά αιτήματα έχουν, τα οποία λύνονται μόνο με αυτό... τον τρόπo; Υπάρχουν πράγματι τόσο μεγάλα προβλήματα; Ας έρθουν σε συνεννόηση με τους γονείς τους και το σύλλογο, ας έρθουν σε συνεννόηση με τους καθηγητές τους, να συζητήσουν, να δουν τι μπορεί να γίνει έστω και με λύση εξωσχολική από τους ίδιους τους γονείς και εάν δεν υπάρχει λύση τότε οι γονείς με τους καθηγητές να δουν τι μπορούν να κάνουν. Οι μαθητές δεν έχουν δικαίωμα να κλείνουν σχολεία. Ωστόσο θέλουν κάποιοι να διαμαρτυρηθούν για κάποιο πρόβλημα; Ας κάτσουν έξω στην αυλή όση ώρα και όσες μέρες θέλουν, ας βάλουν και δέκα πανό με τα αιτήματά το! και να αφήσουν ήσυχους τους υπόλοιπους συμμαθητές τους να κάνουν το μάθημά τους αφού, όπως δείχνουν τα πράγματα, είναι πιο ανθεκτικοί από τους καταληψίες.
Σε καμία περίπτωση δεν νομίζω, ότι οι συνθήκες των σχολείων σήμερα είναι χειρότερες από αυτές που ζούσαμε εμείς. Αλλά και στην περίπτωση που υπάρχουν τόσο μεγάλα προβλήματα με το σχολείο, σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτοί οι «ειδικοί» που θα τα λύσουν. Πού είναι οι γονείς να μιλήσουν για τα παιδιά τους; Πως αφήνει ο γονιός το παιδί του να κάνει κατάληψη; Πού είναι η παρουσία του γονέα όταν πραγματικά απειλείται η παιδεία ή η ασφάλεια του παιδιού του σε ένα δημόσιο κτίριο; Δεν καταλαβαίνει ότι αποδεικνύεται ανίκανος όταν αφήνει το παιδί τ! ου να βγάζει το φίδι από την τρύπα ενώ εκείνος παρακολουθεί από μακριά; Δεν καταλαβαίνει ότι με την χαλαρή στάση του σπρώχνει το παιδί του να ασχοληθεί με πράγματα που το αποσυντονίζουν και το απομακρύνουν από τον στόχο του που δεν είναι άλλος από την μόρφωση και την καλή σχέση με το σχολείο; Εάν το παιδί ασχολείται με αυτά, μοιραία δεν θα έρθει η απέχθεια για το σχολείο;
Όλοι υπήρξαμε μαθητές και η δική μας γενιά ήταν αυτή κατά την οποία δόθηκαν τέτοιου είδους εξουσίες στους μαθητές. Ο μαθητής είναι μαθητής, είναι παιδί. Το παιδί εύκολα άγεται και φέρεται εξυπηρετώντας κάποιους, ενώ νομίζει ότι κάνει σπουδαίο αγώνα. Έτσι ήμασταν όλοι μας. Ήμασταν από τους πρώτους που ζήσαμε τις κοροϊδίες με τα κομματικοποιημένα δεκαπενταμελή και τα «φοβερά και δίκαια» αιτήματά τους, που έντεχνα χωρίς να το καταλαβαίνουμε γινόντουσαν και δικά μας. Μας έβαζαν στη διαδικασία της απομάκρυνσης από τους γονείς μας με την δικαιολογία ότι ήταν η αρχαία γενιά που δεν καταλαβαίνει τις ανάγκες μας, που είναι παλιομοδίτες που το σύστημα χτυπάει την παιδεία αλλά οι γονείς δεν καταλαβαίνουν και τόσες άλλες ομορφιές. Και δεν σκεφτόμασταν οι ηλίθιοι ότι εάν ο μαθητής θέλει μία φορά να υπάρχει ΣΩΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ο γονιός θέλει δέκα! Δεν καταλαβαίνουν οι μαθητές που κάνουν κατάληψη ότι σπρώχνουν τη δημόσια παιδεία ακόμα πιο χαμηλά; Όταν ένας γονέας βλέπει αυτά τα πράγματα είναι σα να του λένε να πάει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο, έχει δεν έχει χρήματα! Όταν αυτός ο άνθρωπος βλέπει ότι από το γυμνάσιο μέχρι και το πανεπιστήμιο επικρατεί αυτό το χάλι, δεν θα βγει να φωνάξει ναι βρε παιδιά, να φτιαχτούν ιδιωτικά πανεπιστήμια. Ούτως ή άλλως μια ζωή πληρώνω για τα πάντα! Θα πληρώσω και την μόρφωση του παιδιού μου! Αλλά θα είμαι σίγουρος ότι είναι σωστή, διαρκής και ότι τίποτε δεν θα μπει εμπόδιο στη ροή των διδακτικών ετών. Δεν καταλαβαίνουν, λοιπόν, οι ένθερμοι αυτοί «αγωνιστές» ότι στην ουσία συνεργάζονται με αυτούς που δεν θέλουν καλή και σωστή δημόσια παιδεία;
Επομένως ποιος βγαίνει ζημιωμένος από τις καταλήψεις; Η συνεχώς υποβιβασμένη δημόσια παιδεία και κατ ‘επέκταση τα ίδια τα παιδιά.
Και για είμαι ειλικρινής, έχω ακούσει κάποια αιτήματα τα οποία θα έπρεπε ήδη να έχουν λυθεί, όπως π.χ. τα βιβλία. Αυτό, όμως, και πάλι δεν λύνεται με καταλήψεις από τους μαθητές. Πραγματικά αυτό το τόσο μεγάλο πρόβλημα των απαράδεκτων βιβλίων των παιδιών μας εάν δεν λύνεται με διάλογο, λύνεται με εφαρμογή άλλων μέσων (σημειώσεων, βιβλίων κλπ)κατόπιν συνεννόησης γονέων και καθηγητών. Ποιος θα πει όχι όταν θα του πουν: κύριε τάδε, επειδή όπως ξέρετε, το βιβλίο του παιδιού σας δεν διδάσκει τίποτα, θα το ξεφυλλίζουμε (αφού δεν παίρνουν από λόγια ! οι ανώτεροί μας και μας πιέζουν), και αυτά που πρέπει να μάθει θα τα μάθει μέσω άλλων κειμένων και άλλων μεθόδων απ’ τα οποία θα διδαχθεί αρχές, ήθος, Ελληνική παιδεία αλλά και χριστιανική (γιατί πώς να το κάνουμε; θέλουμε δεν θέλουμε αν δεν ήταν ο Θεός με τους Ανθρώπους του ακόμα θα είχαμε τον Τούρκο πάνω στο σβέρκο μας)!
Για όλα τα προβλήματα υπάρχει λύση με όμορφο και ΜΗ ζημιογόνο τρόπο. Και οι μαθητές όλου του κόσμου και όλων των εποχών θα πρέπει να ξέρουν ότι στο μυαλό των μεγάλων, όπως αποκαλούσαμε κι εμείς τους μεγάλους, υπάρχουν πάντοτε οι μικροί, οι μαθητές, τα παιδιά μας που είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε και προσπαθούμε με ειλικρινή αγάπη να κάνουμε ότι καλύτερο γι’ αυτά! Μην κάνετε, λοιπόν, το χατίρι κάποιων ανήθικων και απάνθρωπων μεγάλων, οι οποίοι χρειάζονται τους μαθητές χωρίς γονείς για να τους μεταδώσουν την δική τους «αγάπη» και «στοργή» κάνοντάς τους υποχείρια των επιθυμιών και των σκοπών τους. Με τη συνεργασία των δύο μεγαλύτερων, απ΄τα αρχαία χρόνια, αξιών, της οικογένειας και του σχολείου, και λίγη προσευχή στο Θεό (που Τον έχουμε εντελώς ξεχασμένο) ΟΛΑ λύνονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο!

Καλή σχολική χρονιά!"

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

πηγή: troktiko